Termin budowy i dostawy statku, stanowi jeden z elementów istotnych umowy. Jednocześnie, stocznia podejmując proces budowy, musi się liczyć z faktem powstania w trakcie budowy okoliczności, które opóźnią lub wręcz uniemożliwią kontynuację prac przewidzianych umową.
W Części I Czarter na czas – klauzula „Off-hire” rozpoczęliśmy analizę niezwykle ważnych klauzul czarterowych, określonych jako „off-hire clause”. Ich istota, sprowadza się do umownego uregulowania okoliczności, w których czarterujący zwolniony zostaje ze swojego podstawowego obowiązku wynikającego z umowy czarteru na czas – obowiązku dokonywania opłaty czarterowej (hire).
W umowach czarteru na podróż, spotyka się nieraz klauzule umowne, o następującym brzmieniu: „This contract shall be completed and superseded by the signing of bills of lading in the form customary for such voyages for (…) cargos, which bills of lading shall contain the following clauses (…)”.
Klasyczna, według common law, systematyka umów przewozu ładunków morzem (contracts of affreightment), dzieliła umowy na te, które są zawarte w czarterze (charterparty) i te, które są zawarte lub które są uwidocznione w konosamentach (bill of lading). Rozwój praktyki morskiej i angielskiego prawa morskiego, przyniósł, z upływem czasu, coraz to nowe typy, formy i rodzaje umów przewozowych. W istocie jednak, każda nowa odmiana, jest mutacją i/lub hybrydą pierwszych dwóch podstawowych typów umów.
Umowa sprzedaży statku, wskazuje, między innymi, miejsce dostawy („place of delivery”), do którego statek musi dopłynąć, aby transakcja kupna-sprzedaży mogła zostać zrealizowana. A co w sytuacjach, w których pomiędzy zawarciem umowy a datą, w której ma nastąpić sprzedaż, nastąpiła zmiana okoliczności, uniemożliwiająca dotarcie statku do umownego miejsca? Niektóre umowy, przewidują, na taką okoliczność, odrębne postanowienia umowne. Ale nawet one nie zawsze pozwalają na rozwiązanie wszystkich trudności i wątpliwości praktycznych.
Precedens „Glyn Mills Currie & Co. v The East & West India Dock Co.” [1882] 7 App. Cas. 591 wraz z precedensem ,,The Stettin” [1889] 14 PD 142 ustanowiły bazowy zespół praw i obowiązków przewoźnika w związku z przewozem i wydaniem ładunku na podstawie konosamentu.
Wiele kontraktów wprowadza szczegółową procedurę zmiany warunków kontraktowych, szczególnie, jeżeli zmiany te mają dotyczyć szczegółowych ustaleń techniczno-konstrukcyjnych (na poziomie „Specifications” itp.). Ta szczegółowa procedura („variation procedure”), ustala nie tylko kiedy i na jakich warunkach armator („Buyer”) może żądać dokonania określonych zmian, kiedy i na jakich warunkach takie zmiany należy uznać za uzgodnione lub nie, ale wręcz wprowadza uzgodnione ustandaryzowane formularze zlecenia zmian.
W umowach czarteru na czas, dwa typy postanowień mają fundamentalne znaczenie dla stron umowy, armatora i czarterującego. Z jednej strony są to klauzule regulujące szczegółowe warunki płatności opłaty czarterowej (hire), z drugiej zaś okoliczności faktyczne i prawnie, które zwalniają czarterującego z obowiązku płacenia armatorowi opłaty czarterowej.
Nasze opracowanie Czarter na podróż - Cesser clause wywołało duże zainteresowanie wśród naszych stałych adresatów. Postanowiliśmy w związku z tym powrócić do tego tematu.
W rozwoju historycznym konosamentu, jako specyficznego dokumentu przewozowego, funkcja dowodu na okoliczność warunków umowy przewozu (umowy frachtowej – „contract of affreightment”), na jakich strony umowy (frachtujący – „shipper” – przewoźnik - „carrier”) uzgodniły przewóz morzem danego ładunku, ukształtowała się jako druga w kolejności (po funkcji „receipt for the goods shipped”).
Nowy Sztynort wygrywa 3 rundę Ekstraklasy
Miliarderzy Bezos, Gates i Arnault przypłynęli superjachtami na Sardynię
Łódź do wydrukowania? W Dubaju rozpoczęły się pierwsze próby jednostki stworzonej z użyciem drukarki 3D
Statek zgubił 44 kontenery. Afrykańskie sztormy dają się we znaki
Nowe trasy COSCO Shipping wpływają na wzrost wolumenu i przepustowości
Straż Miejska będzie częściej patrolować okolice Portu Gdańsk