Zanieczyszczenie światłem jest powszechne i rozszerza się też na obszary morskie. Różnica między intensywnością i cyklami światła naturalnego i sztucznego była do tej pory słabo zbadana. Sprawie przyjrzeli się naukowcy z brytyjskiego Laboratorium Morskiego w Plymouth.
Rozwój miast w obszarach przybrzeżnych coraz bardziej naraża ekosystemy morskie na działanie sztucznego światła – przekonuje Tim Smyth, kierownik ds. biogeochemii morskiej i obserwacji w Laboratorium Morskim w Plymouth, na łamach magazynu The Conversation. To narażenie jest szczególnie dotkliwe w niektórych z największych na świecie miast nadmorskich i może mieć fizjologiczne i behawioralne konsekwencje dla organizmów zamieszkujących wody przybrzeżne.
Laboratorium Morskie w Plymouth w Wielkiej Brytanii opublikowało atlas sztucznego światła w nocy pod powierzchnią morza. Atlas ujawnia, że na głębokości 1 metra zanieczyszczenie światłem wpływa w sumie na 1,9 mln km kw. światowych mórz przybrzeżnych. Jest to odpowiednik 3,1 proc. globalnych wyłącznych stref ekonomicznych (WSE). Naukowcy określili wielkość naturalnego i nienaturalnego światła docierającego do ekosystemów morskich grupy siedmiu nadmorskich miast o liczbie mieszkańców przekraczającej 10 milionów – mowa o Tokio, Szanghaju, Bombaju, Nowego Jorku, Buenos Aires, Lagos i Los Angeles. W przypadku tych miast dawki sztucznego światła w nocy na powierzchni morza są do sześciu razy większe niż światło Księżyca (w praktyce odbijane światło słoneczne). Intensywność światła księżycowego przewyższała sztuczne oświetlenie od najjaśniejszych pełni tylko w okresie trzech dni.
Badania naukowe wykazały, że zanieczyszczenie światłem może maskować naturalny cykl Księżyca i może wpływać na organizmy przybrzeżne. Występuje to w różnych skalach, od hiperlokalnej (pod lampami ulicznymi) do regionalnej, a nawet globalnej.
Organizmy morskie, w tym rafy koralowe, polegają na naturalnych cyklach świetlnych w celu regulacji ich procesów fizjologicznych i biologicznych. Kilka gatunków koralowców jednocześnie uwalnia swoje komórki rozrodcze - zwane gametami - na podstawie „wskazówek” z cyklu księżycowego.
Kluczowe procesy utrzymania koralowców, takie jak symbioza, mogą być również wrażliwe na sztuczne oświetlenie. Symbioza opisuje bliski związek pomiędzy dwoma organizmami tworzącymi koralowce.
Niektóre gatunki są bardzo wrażliwe nawet na niski poziom światła. Codzienna migracja zooplanktonu, który jest kluczowym elementem morskiego łańcucha pokarmowego, może zostać zakłócona przez sztuczne światło. Podczas badań w Arktyce zaobserwowano, że zooplankton oddala się od światła roboczego statku na głębokości co najmniej 200 metrów.
Fot. Depositphotos
Podwodne progi – plan Urzędu Morskiego na zabezpieczenie klifu w Orłowie
Dni otwarte Ochrony Wybrzeża w Jelitkowie
Ubytek tlenu w jurajskich oceanach zabójczy dla organizmów
Grecja. Aresztowano załogę jachtu, która odpaliła fajerwerki, wywołując pożar na wyspie
William Shatner przekleństwami walczy z przemysłową hodowlą łososia
Woda wokół Balearów ociepla się i podnosi do rekordowego poziomu