W Części 1 naszego opracowania Czarter na podróż – okres ładowania w fomule „sztywnej” , podjęliśmy próbę analizy formuły okresu ładowania „lay time” ustalonej w oparciu o ściśle określony czas („fixed period of time”) lub podobną do tego ścisłą formułę czasową raty przeładunkowej dla danego statku i umowy frachtowej. W tej części zdefiniowaliśmy też cztery kategorie okoliczności, w których czarterujący może zostać zwolniony z przedmiotowego bezwzględnego obowiązku za/wyładunkowego lub, ujmując to w inny sposób, okoliczności, któ

Zgodnie z orzeczeniem „Hulthen v Stewart” [1903] A.C. 389 – ustalony „zamkniętą formułą czasową” laytime musi być określony w sposób jasny i jednoznaczny (zob. „Van Liewen v Hollis” [1920] A.C. 239). Czy przyjęta formuła ujęta jest określoną liczbą dni, czy godzin, czy też precyzyjnie ustaloną, na przykład, dobową czy godzinową ratą załadunkową („Alexander v Aktieselskabet Hansa” [1920]; „Van Nievelt v Forslind” [1925] 30 Com. Cas. 263) nie ma to różnicy prawnej. W obu przypadkach mówimy o „zamkniętej” formule ustalenia lay-time.

Okres czasu niezbędny do przeprowadzenia pełnego cyklu operacji załadunkowych i wyładunkowych określany jest w czarterze na podróż jako „okres ładowania” („laytime”, ,,lay-time”, „lay-days”).

W umowach czarteru na podróż, spotyka się nieraz klauzule umowne, o następującym brzmieniu: „This contract shall be completed and superseded by the signing of bills of lading in the form customary for such voyages for (…) cargos, which bills of lading shall contain the following clauses (…)”.

Duże zainteresowanie naszym artykułem dotyczącym orzeczenia „The Eternal Bliss [2020] EWHC 2373 (Comm)” [zob. https://www.gospodarkamorska.pl/charter-na-podroz-demurrage-the-eternal-bliss-56833] oraz rozmowy z naszymi klientami, zachęciły nas do przygotowania kolejnych opracowań związanych z liczeniem przestojowego („lay-time”, „lay-days”) oraz związanych z tym kwestii czarterów na podróż.