Wydanie ładunku bez okazania konosamentu za Letter of Indemnity (LOI)

Kolejne ciekawe orzeczenia sądu angielskiego w sprawie „The Songa Winds” dotyczące wydania ładunku bez konosamentu [B/L] za LOI.

Nieprawidłowa data na konosamencie – analiza w świetle prawa angielskiego

W 1886 r. w orzeczeniu „Stumore, Weston & Co. v Breen” (1886) 12 App Cas, przyjęto, iż w sytuacji, w której wpisano do konosamentu datę, która miała potwierdzić ostateczny termin załadunku towaru na statek – a data ta okazała się datą nieprawidłową, wówczas takie oświadczenie konosamentowe w stosunku do legitymowanego nabywcy konosamentu nie jest wiążące dla przewoźnika. Innymi słowy, w ślad za precedensem „Grant v. Norway” uznano, iż taka fałszywa deklaracja kapitana wykracza poza zakres jego upoważnień, a tym samym nie może wią

Nieprawidłowe „zabrudzenie” konosamentu – skutki prawne

„Zabrudzenie” konosamentu przez przewoźnika, a więc „positive notation of a defective condition or shortage either of the cargo covered, or where material of its packing” [„The Arctic Trader [1996] 2 Lloyd.s Rep. 449], może skutkować docelowo zniweczeniem podstawowej funkcji konosamentu, – jako papieru wartościowego w międzynarodowych transakcjach handlowych.

Znaczenie dowodowe konosamentu w świetle prawa angielskiego

Historycznie pierwotna – a w relacji przewoźnik-dysponent ładunku (frachtujący-odbiorca ładunku) w dalszym ciągu funkcja podstawowa konosamentu – to funkcja potwierdzająca przyjęcie ładunku do przewozu oraz określająca stan ładunku na datę przyjęcia.

Klauzule konosamentowe typu „weight and/or quantity unknown” w świetle prawa angielskiego

Art. III (4) Reguł Hague-Visby, potwierdzając zasady common law przewiduje, iż konosament stwarza domniemanie wzruszalne (prima facie evidence) przyjęcia przez przewoźnika ładunku w zakresie opisów deklaracji dotyczących znaków głównych potrzebnych do zidentyfikowania ładunku, liczby, ilości lub ciężaru oraz zewnętrznego stanu i wyglądu ładunku.

Przedawnienie roszczeń w tranporcie

Świadczenie usług przewozu rzeczy lub osób, bądź też samo korzystanie z tychże usług jest codziennością. Niemal każdego dnia szeroko rozumiany transport jest obecny w naszym życiu i wynikają z niego określone konsekwencje, a także jest źródłem praw oraz obowiązków zarówno po stronie podmiotów świadczących tego typu usługi, jak i wśród podmiotów czy osób jedynie z nich korzystających. W sytuacji, kiedy jakiś element tego rodzaju stosunku czy relacji zawiedzie, mówimy o konieczności kierowania roszczeń względem podmiotu, czy

Dane ładunkowe zawarte w konosamencie – Art. III (3) Reguł Hague-Visby

Art. III (3) Reguł Hague-Visby 1924/1968 (w ujęciu COGSA 1971) wyznacza pewien bazowy zakres informacji, który winien być zawarty w konosamencie wydanym przez przewoźnika na żądanie frachtującego w ramach zawartej umowy przewozu ładunku (umowy frachtowej).

Konosament spedycyjny („freight forwarder’s B/L”) – ostrzeżenie dla spedytora

Wydane w październiku 2017 orzeczenie District Court of New South Wales – w sprawie Australian Capital Financial Managment Pty Ltd („ACFM”) v Freight Solutions (VIC) Pty Limited („Freight Solution”) [2017] NSW 279 – stanowi ważne ostrzeżenie dla spedytorów wystawiających konosamenty („bills of lading”) w międzynarodowym przewozie kombinowanym.

Konosament jako dowód przyjęcia ładunku

Bazowy opis ładunku sprowadza się do opisu zewnętrznego stanku ładunku, jego ilości, charakteru, znaków głównych niezbędnych do stwierdzenia tożsamości ładunku lub jego opakowań. Reguły Hague-Visby 1924/1968 – potwierdzając i systematyzując niejako dotychczasową praktykę w tym zakresie – przewidziały w Art. III (3), iż przewoźnik powinien, po przyjęciu ładunku w swoją pieczę, wydać na żądanie frachtującego („shipper”) konosament określający

Różnice w warunkach umownych przewidziane w konosamencie i umowie czarteru – analiza w świetle prawa angielskiego

W przypadku, w którym na podstawie umowy czarteru (lub kolejnych podczarterów) wystawiony zostaje konosament, mamy do czynienia z dwiema odrębnymi umowami. Pierwsza - umowa czarteru (czarteru na podróż, na czas lub umowy czarteru typu hybrydowego) – jest umową, której warunki kontraktowe wiążą armatora („shipowner”) oraz czarterującego („charterer”).