Umowa frachtowa („Contract of Affreightment”) – w świetle prawa angielskiego. Część II

Niniejszy artykuł, jest drugą częścią opracowania dotyczącego umowy frachtowej w świetle prawa angielskiego.

Umowa frachtowa („Contract of Affreightment”) - w świetle prawa angielskiego. Część I.

Codzienna praktyka obrotu morskiego posługuje się nagminnie angielskim sformułowaniem „contract of affreightment” (umowa frachtowa). Kiedy jednak przychodzi konieczność doprecyzowania tego pojęcia napotyka się równie nagminne i daleko idące rozbieżności i przejawy braku pewnego rozumienia tego pojęcia. Po części przyczyna tego stanu rzeczy tkwi w głębokich często różnicach systemowych poszczególnych ustawodawstw morskich po części zaś w braku jednolitej, uznanej jurydycznie i doktrynalnie definicji tego terminu.

Konosament – inkorporacja czarterowej klauzuli arbitrażowej i prawa właściwego – analiza sprawy „The Golden Endurance”.[1]

Ładunek spaletyzowanych otrębów pszennych (6.489,95 mt) został załadowany na statek ,,Golden Endurance” w czerwcu i lipcu 2013 r. w trzech portach załadunkowych – Gabon (Owendo), Togo (Lome) oraz Ghana (Takoradi) z portem przeznaczenia w Maroko. W związku z załadunkiem wystawione zostały trzy „sety” konosamentów, które określone zostały jako: ,,konosamenty z Owendo” wydane w dn. 27.06.2013 r. ,,konosamenty z Lome” wydane w dn. 22.07.2013 r. oraz ,,konosamenty z Takoradi” wydane w dn. 22.07.2013 roku. Wszystkie ww. konosame

Angielski sąd apelacyjny rozstrzygnął: umowy z O.W. Bunker nie podlegały Sale of Goods Act 1979

O sprawie upadłości grupy O.W. Bunker mówi się w środowisku shippingowym od dawna, bowiem bankructwo duńskiego potentata na rynku paliw okrętowych dotknęło tysięcy podmiotów – w tym w szczególności armatorów oraz faktycznych dostawców paliwa. Angielski Court of Appeal orzekł, że dostawcy paliw nie będą mogli dochodzić zapłaty w oparciu o Sale of Goods Act 1979.

Konosament („Congenbill”) – skuteczność inkorporacji klauzuli dotyczącej prawa i jurysdykcji angielskiej - analiza sprawy „The Channel Ranger[1]”

Masowiec „Channel Ranger” został wyczarterowany przez właścicieli statku na tzw. „trip charter” (hybrydowa forma czarteru na podróż, w którym zryczałtowana opłata frachtowa, zastąpiona zostaje płatnością „hire” – ustaloną na okres trwania podróży) a następnie podczarterowany w ramach standardowego czarteru na podróż („voyage charter”)

Zasady inkorporacji Reguł Hasko-Visbijskich do umów czarterowych – w świetle prawa angielskiego

Międzynarodowa konwencja brukselska o ujednostajnieniu niektórych zasad dotyczących konosamentów z 1924 r. wraz z Protokołem z 1968 r. i 1979 r. (zwane powszechnie „Regułami Hasko-Visbijskimi”) to zasadnicza część międzynarodowej regulacji leżącej u podstaw 90% umów przewozu ładunków morzem.