Konosament, obok określenia ładunku z podaniem jego rodzaju, miary, objętości, liczby sztuk czy wagi oraz określeń zewnętrznego stanu ładunku (lub jego opakowania), zawiera (może zawierać) również podane przez załadowcę tzw. znaki główne ładunku (leading marks).
Forma swoistego kompromisu kontraktowego pomiędzy stronami umowy czarteru na podróż - przewoźnikiem i czarterującym (frachtującym) jest przyjmowana do zapisów czarteru tzw. „cancelling clause”, a więc odrębnego ustalenia umownego zgodnie z którym, czarterujący ma prawo do odstąpienia od umowy (skancelowania czarteru), jeżeli statek nie dopłynie w pełnej gotowości nawigacyjnej i ładunkowej, w wyznaczonym czasie („cancelling date”) „The purpose of the cancelling clause is to give the charterer certainly” (za Scrutton).
Dopłynięcie do portu załadunku („preliminary voyage to the port of loading”) stanowi (za znanym sformułowaniem Lorda Diplock z „The Johanna Oldendorff” [1973] 2 Lloyd’s Rep. 285], pierwszy z czterech etapów realizacji czarteru na podróż. Umowy czarteru różnią się zasadniczo, w ujęciu terminu, w którym statek powinien dopłynąć do portu załadunku. Od niezwykle precyzyjnych ustaleń umownych („the vessel will be in […] by 1st July”) poprzez bardziej ogólnikowe sformułowania typu „expected ready to load” poprzez całkowite ominięcie te
Sędzia Pelling (QC) w swoim orzeczeniu w sprawie Priminds Shipping (HK) Co Ltd v Noble Chartering Inc (The „Tai Prize”) [Hight Court of Justice Business and Property Courts of England and Walles, Commercial Court (QBD)] rozważył niezwykle ważną w praktyce shippingowej kwestię zapisów konosamentowych związanych z uwagami dotyczącymi stanu ładunku przyjętego do przewozu i daleko idącymi skutkami takich zapisów.
W przypadku nowego zafrachtowania, rzadko się zdarza, iż statek będący przedmiotem czarteru jest już w porcie załadunku przewidziany, zawartym właśnie czarterem na podróż.
Część I opracowania – Czarter - "safe port", oparta została w dużej części na przełomowym precedensie Izby Lordów – „The Evia (No. 2)” [1982] 2 Lloyd’s Rep 307.
System prawa angielskiego (common law), bardzo wyraźnie rozróżnia zakres obowiązków przewoźnika, związanych z wystawieniem i wydaniem konosamentu, w zależności od typu ładunkowej deklaracji konosamentowej.
Nasz artykuł „Czarter na czas – charakterystyka techniczna statku” spowodował dużą ilość zapytań i sugestii prawnych i faktycznych. W szczególności, i przyznaję temat ten zasługuje na baczniejszą uwagę, dotyczy to zobowiązań czarterowych dotyczących nośności ładunkowych statku („cargo capacity”), a więc podstawowego parametru techniczno-nawigacyjnego określającego zdolność przewozową statku.
Kluczową i historycznie jako pierwszą funkcją konosamentu [zob. Konosament [„bill of lading”] i jego rozwój historyczny w świetle prawa angielskiego] – było i jest potwierdzenie przez przewoźnika przyjęcie ładunku do przewozu.
Klauzule czarterowe zawierające opis statku są niezwykle istotne w umowie czarteru na czas. Czarterujący „wynajmuje” statek za określoną stałą opłatą – „hire”.
Ostatni rosyjski okręt miał opuścić port w Sewastopolu. Ukraina ogłasza kolejny sukces w wojnie
Dzień Dostawcy MFW Bałtyk 2 i 3 już we wrześniu
Ciężki dzień dla żeglugi na Morzu Czerwonym. Huti zaciekle atakowali statki. Kolejny został uszkodzony
European Energy zainteresowane rozwojem zielonych paliw w ramach polskiego programu offshore
Utworzenie parku narodowego w Dolinie Dolnej Odry ma wspierać turystykę i ochronę przyrody
Pekao: przy utrzymaniu wysokich cen transportu morskiego inflacja bazowa będzie wyższa o 0,3 pkt. proc.