Balearia rozbudowuje flotę. Właśnie zakupiła trzy kolejne promy

Balearia nie zwalnia tempa i wciąż stawia na intensywny rozwój. Firma zakupiła właśnie trzy kolejne promy. Hiszpański armator wyda na używane jednostki 75 milionów euro.

Popularny prom Jonathan Swift sprzedany. Z Morza Irlandzkiego na Morze Śródziemne

Należący do Irish Continental Group (IGC) prom Jonathan Swift, który o tej pory obsługiwał połączenia w barwach Irish Ferries, zmienia właściciela oraz obszar, na którym będzie działał. Szybki katamaran będzie teraz służył klientom firmy Baleària.

Zwłoka w płatności „hire” a prawo odstąpienia od umowy czarteru na czas – analiza sprawy „The Spar Capella”. Część II

W pierwszej części artykułu przedstawiliśmy stan faktyczny sprawy The Spar Capella oraz zasygnalizowaliśmy węzłowe problemy prawne, które na tym tle powstały.

Okres trwania czarteru na czas a opcja czarterującego przedłużenia okresu („always 15 days more or less in charterers’ option”)

Orzeczenie Arbitrażu w Londynie [sprawa (2017) 983 LMLN3] przynosi ciekawe rozważania i wnioski prawne związane z konstrukcją i interpretacją umów czarterowych.

Różnice w warunkach umownych przewidziane w konosamencie i umowie czarteru – analiza w świetle prawa angielskiego

W przypadku, w którym na podstawie umowy czarteru (lub kolejnych podczarterów) wystawiony zostaje konosament, mamy do czynienia z dwiema odrębnymi umowami. Pierwsza - umowa czarteru (czarteru na podróż, na czas lub umowy czarteru typu hybrydowego) – jest umową, której warunki kontraktowe wiążą armatora („shipowner”) oraz czarterującego („charterer”).

Inkorporacja czarterowych klauzul jurysdykcyjnych do konosamentu – analiza w świetle prawa angielskiego

Inkorporacja postanowień umowy czarterowej do warunków umowy frachtowej zawartej w/lub potwierdzonej przez konosament ma niejako trzy poziomy interpretacji.

„Time clauses” w umowach frachtowych

Termin wykonania określonych zobowiązań przewidzianych w umowach przewozu (contracts of affreighment) ma bardzo istotne znaczenie dla stron umowy – przewoźnika i frachtującego. Warto więc bliżej przyjrzeć się tej kwestii z punktu widzenia angielskiego prawa morskiego.

Oznaczenie tożsamości przewoźnika w konosamencie – analiza w świetle prawa angielskiego

W przypadku w którym konosament zostaje wydany na podstawie lub w związku z umową czarteru powstaje zasadniczy problem, mianowicie: kogo należy uznać za przewoźnika („carrier”) konosamentowego – armatora statku („owner”) czy tez czarterującego. To pytanie jest kluczowe dla frachtującego („shipper”), innego niż czarterujący, który jest w posiadaniu takiego konosamentu, jak też dla innego legitymowanego posiadacza konosamentu (indosatariusza – „holder B/L”), na którego przeniesiony został konosament. Osoby te („shipper lub „

Konosament a umowa czarteru – klauzule inkorporacyjne. Cz. 4

Powszechna praktyka inkorporowania do konosamentowych warunków przewozowych postanowień umowy czarterowej wypracowała wielką różnorodność konkretnych konosamentowych klauzul inkrorporacyjnych.

Konosament a umowa czarteru – wybrane zagadnienia. Analiza w świetle prawa angielskiego. Cz. 3

Poczynając od precedensu z 1888 r. „Leduc v Ward” [(1888), 20 Q.B.D. 475], w którym potwierdzono zasadę prawną, iż w przypadku przeniesienia konosamentu (konosamentu na zlecenie lub na okaziciela) na osobę trzecią – „the bill of lading must be considered to contain contract”.