To jest decydujący rok dla wielu armatorów, w szczególności tych z Azji. Stawki frachtu wciąż bowiem utrzymują się na niskim poziomie (ok. 715 pkt). Część z nich zatonie pod presją kryzysu na rynku, inni przetrwają, głównie dzięki konsolidacji.
Obok obowiązku dopilnowania, by przed rozpoczęciem podróży statek był zdatny do żeglugi („seaworthiness”) oraz aby w trakcie podróży statek nie zboczył z trasy umownie przewidzianej dla danego zafrachtowania („deviation”) – obowiązek armatora wykonania podróży z należytą, racjonalnie uzasadnioną szybkością („reasonable dispatch”) należy do tak zwanych zasadniczych „common law”, obowiązków kontraktowych „necessary to give business officers to the contract” [„MacAndrew v Chapple” (1866) L.R.1.C.P 643].
Brazylijski urząd antymonopolowy zaaprobował bez zastrzeżeń zakup Hamburga Sud przez armatora Maersk Line.
W ujęciu historycznym zobowiązanie przewoźnika morskiego do przewiezienia ładunku na podstawie konosamentu miało charakter zobowiązania absolutnego („absolute undertaking”). Jak to zostało ujęte przez sędziego Kelly (CB) w precedensie „Kay v Wheeler” (1867) LR 2 CP 302 – „The question we have to determine depends on the contract between the parties contained in the bill of lading. That, after stating that certain goods have been shipped in good order and condition, binds the defendants to deliver them in like good order an
W pierwszej części artykułu przeprowadziliśmy wstępną analizę orzeczenie angielskiego Sądu Gospodarczego (Queen’s Bench Division – Commercial Court) z dnia 31 stycznia 2017 r. w sprawie Navalmar UK LTD. v Kale Maden Hammaddeler Sanyi ve Ticaret AS” („The Arundel Castle”) odnoszącego się do kwestii skuteczności złożenia przez armatora/przewoźnika NOR przy tak zwanych „port voyage charterparty”.
Luksus, elegancja i spełnienie marzeń wielu osób. To wycieczkowiec Europa, ze względu na oferty all-inclusive uważany za najdroższy statek pasażerski na świecie. Jednostka zacumowała w czwartek przy Terminalu Promowym Westerplatte w Gdańsku. W tym sezonie była to jej ostatnia wizyta w gdańskim porcie.
Orzeczenie angielskiego Sądu Gospodarczego (Queen’s Bench Division – Commercial Court) z dnia 31 stycznia 2017 r. w sprawie Navalmar UK LTD. v Kale Maden Hammaddeler Sanyi ve Ticaret AS” („The Arundel Castle”) [2017] EWHC 116 (Comm.) – Sędzia Knowles – to ważne, aktualne orzeczenie – odnoszące się do kwestii skuteczności złożenia przez armatora/przewoźnika NOR przy tak zwanych „port voyage charterparty”.
Niemiecki armator kontenerowy Hapag-Lloyd rozważa wypłacanie pierwszej od listopada 2015 roku dywidendy, po tym jak fuzja z UASC oraz lepsze warunki rynkowe pozwoliły osiągnąć firmie zysk.
Nowy serwis połączy porty Antwerpia i Rotterdam z Morzem Bałtyckim. Niemiecki Hapag-Lloyd uruchomi je 6 września.
W przypadku w którym konosament zostaje wydany na podstawie lub w związku z umową czarteru powstaje zasadniczy problem, mianowicie: kogo należy uznać za przewoźnika („carrier”) konosamentowego – armatora statku („owner”) czy tez czarterującego. To pytanie jest kluczowe dla frachtującego („shipper”), innego niż czarterujący, który jest w posiadaniu takiego konosamentu, jak też dla innego legitymowanego posiadacza konosamentu (indosatariusza – „holder B/L”), na którego przeniesiony został konosament. Osoby te („shipper lub „
Producenci podmorskich kabli mają już zarezerwowane moce produkcyjne na najbliższe lata
Kolejne duże przeładunki w Porcie Kołobrzeg
Niemieckie media teoretyzują na temat roli Polski w wysadzeniu Nord Stream
Co tam panie w kontenerach? Chiny trzymają się mocno
Rosyjski żaglowiec Sztandart niewpuszczony do portu Granville
Bruksela zatwierdza pomoc publiczną dla projektów MFW Bałtyk 2 i 3