Jest niemal zasadą, iż umowy czarterowe zawierają postanowienie określające port lub zespół portów, w którym statek winien być zwrócony (redelivery) przez czarterującego do armatora, ze zwyczajową przy tego typu postanowieniach formułą czarterową „in like good order and condition, ordinary wear and tear excepted” [NYPE 93, Kl. 10, linie 130 do 136; SHELTIME 4, Kl. 16, linie 308-310; BALTIME 1939; Kl. 7, linie 93-100].
Konosamenty stwierdzające przyjęcie ładunku na statek (tzw. konosament załadowania, „shipped bill of lading”), który jest konosamentem na zlecenie („order B/L”) lub na okaziciela („bearer B/L”), jest dokumentem uprawniającym (legitymującym) do dysponowania tym ładunkiem i do jego odbioru („document of title relating to those goods”).
W naszym opracowaniu Czarter na czas – przekazanie statku czarterującemu („delivery”). Część 1 rozpoczęliśmy analizę prawną, niezwykle istotnego, początkowego etapu realizacji umowy czarteru na czas (time charterparty) – przekazanie statku („delivery”) przez armatora do czarterującego. Rozważaliśmy, w szczególności, charakter prawny samego obowiązku przekazania i skutki naruszenia tego obowiązku przez armatora. W tym kontekście wyodrębniliśmy niezawinione opóźnienie od zawinionej zwłoki w przekazaniu statku.
W umowach czarteru na czas standardowo znajduje się postanowienie określające czas i miejsce, w którym winno nastąpić wydanie statku (delivery) czarterującemu przez armatora. Nie wolno zignorować tego formalnego postanowienia umownego. Jak wyjaśnił to późniejszy Lord, sędzia Roskill w sprawie „Cheikh Boutros Selim El-Khoury v Ceylon Shipping Lines Ltd.” (The Madeleine) – „It is, of course axiomatic that in a time charter (…).
W niniejszym opracowaniu, kontynuujemy nasze rozważania prawne dotyczące instytucji kontraktowej „liquidated damage” (kary umowne) w systemie prawa angielskiego.
Zgodnie z prawem angielskim, co do zasady, na czarterującym spoczywa bezwzględny obowiązek umowny dostarczenia ładunku do przewozu. Jak wyraźnie podkreślił to precedens „Triton v Vitol” (The Nikmary) [2003] EWCA Civ 1715 [2004] 1 Lloyd’s Rep. 50 – „In absence of express stipulations it is the absolute no-delegable duty of the charterer if he can legally do so, to furnish a cargo according to the charter.”
W dniach od 4 do 8 października 2021 r. odbyła się w formie zdalnej 104 sesja Komitetu MSC, na której podjęto szereg zagadnień przedstawionych poniżej. Na 102 i 103 sesji Komitetu odroczył on rozpatrzenie wielu zgłoszonych dokumentach dotyczących: decyzji innych organów IMO (punkt 2 porządku obrad), zwiększenia możliwości wdrożenia nowych środków (punkt 4 porządku obrad), niebezpiecznej migracji drogą morską (punkt 9 porządku obrad), formalnej oceny bezpieczeństwa (punkt 10 porządku obrad), organizacji Komitetu i metod pracy (pun
Angielski Sąd Apelacyjny w bardzo reprezentatywnym składzie (Lord Geoffrey Vos (MR), Lord Baker (J), Lord Popplewell (J)) przyniósł długo oczekiwane rozstrzygnięcie w sprawie „Shanghai Shipyard Co. Ltd v Reignwood International Investment (Group) Company Limited” [2021] EWCA Civ 1147.
System prawa angielskiego (common law), bardzo wyraźnie rozróżnia zakres obowiązków przewoźnika, związanych z wystawieniem i wydaniem konosamentu, w zależności od typu ładunkowej deklaracji konosamentowej.
W naszym artykule Czarter na podróż – „berth”; „dock”; „port”, rozważany był pierwszy, kluczowy warunek uznania statku za „arrived”, którego spełnienie (obok dwóch pozostałych warunków, to jest, rzeczywistej gotowości statku/złożonej noty gotowości) „uruchamia” liczenie przestojowego („lay-time”/„lay-days”).
Dzień Dostawcy MFW Bałtyk 2 i 3 już we wrześniu
European Energy zainteresowane rozwojem zielonych paliw w ramach polskiego programu offshore
Utworzenie parku narodowego w Dolinie Dolnej Odry ma wspierać turystykę i ochronę przyrody
Pekao: przy utrzymaniu wysokich cen transportu morskiego inflacja bazowa będzie wyższa o 0,3 pkt. proc.
PERN przyśpiesza w obsłudze cystern kolejowych
PSSE wspiera "Innowacje dla Bezpieczeństwa Polskich Granic" dołączając do IDA Bootcamp 2024