Kluczową, charakterystyczną cechą konosamentu jako papieru wartościowego w anglosaskim systemie prawnym jest jego zdolność do przenoszenia tego dokumentu (i ucieleśnionych w nim uprawnień) na inne sposoby.
Konosament („bill of lading” B/L, określony również historycznie jako „bill of loading”) ukształtowany został w wyniku rozwoju, charakterystycznego dla całego systemu common law, zasadniczo i systemowo różniącego się od kontynentalnego systemu cywilistycznego.
Zgodnie z prawem angielskim, co do zasady, na czarterującym spoczywa bezwzględny obowiązek umowny dostarczenia ładunku do przewozu. Jak wyraźnie podkreślił to precedens „Triton v Vitol” (The Nikmary) [2003] EWCA Civ 1715 [2004] 1 Lloyd’s Rep. 50 – „In absence of express stipulations it is the absolute no-delegable duty of the charterer if he can legally do so, to furnish a cargo according to the charter.”
Dopłynięcie do portu załadunku („preliminary voyage to the port of loading”) stanowi (za znanym sformułowaniem Lorda Diplock z „The Johanna Oldendorff” [1973] 2 Lloyd’s Rep. 285], pierwszy z czterech etapów realizacji czarteru na podróż. Umowy czarteru różnią się zasadniczo, w ujęciu terminu, w którym statek powinien dopłynąć do portu załadunku. Od niezwykle precyzyjnych ustaleń umownych („the vessel will be in […] by 1st July”) poprzez bardziej ogólnikowe sformułowania typu „expected ready to load” poprzez całkowite ominięcie te
Wyznaczenie portu za/wyładunku, czy to expressis verbis w czarterze, czy też poprzez konkretną nominację czarterujących (w ramach posiadanych uprawnień umownych) powoduje, iż „shipowner is under absolute obligation to go there” [„M/V Naiad [1978], AMC 249].
W historycznym rozwoju – konosament („bill of lading”; „B/L”) – jako dokument przewozowy ukształtowany został, jako swoisty dokument realizujący trzy funkcje: 1) potwierdzający przyjęcie ładunku do przewozu; 2) będący dowodem warunków umowy przewozu; 3) stanowiący swoisty papier wartościowy.
W celu prawidłowego zrozumienia współczesnego charakteru prawnego i funkcji konosamentu („bill of lading”; „B/L”) w angielskim systemie prawnym (w systemie common law) koniecznym jest zapoznanie się z ewolucją historyczną i funkcjonalną tego dokumentu przewozowego.
Podpisanie w dn. 30 grudnia 2020 „EU – UK Trade and Cooperation Agreement” („TCA”), ustalającego zasady nowego ładu gospodarczego, finansowego i prawnego [tzw. „post-Brexit trade deal”], który ma obowiązywać od 01.01.2021 stanie się z pewnością przedmiotem wielu analiz i komentarzy.
We wcześniejszych artykułach (Reguły Hasko-Visbijskie w nowoczesnym transporcie morskim; Reguły Rotterdamskie. Czy są w stanie zastąpić Reguły Hasko–Visbijskie?) przybliżyliśmy charakterystykę Reguł Hasko-Visbijskich (w skrócie: RHV) - swoistego fundamentu regulacji przewozu ładunku morzem, oraz ostatniego dzieła legislacji morskiej w tym zakresie - Reguł Rotterdamskich. W niniejszym tytule uwaga zostanie poświęcona konwencji o przewozie towarów morzem, która zdobyła jednak najmniejsze uznanie wśród państw floty handlowej
W ostatnim artykule dotyczącym Reguł Hasko-Visbijskich (Reguły Hasko-Visbijskie w nowoczesnym transporcie morskim) wspomniano o sygnalizowanej od lat potrzebie zastąpienia bądź aktualizacji regulacji RHV względem wciąż rozwijających się nowych zjawisk towarzyszących przewozowi ładunków drogą morską. Konwencją, która miała sprostać temu niełatwemu wyzwaniu, stała się Konwencja o umowach międzynarodowego przewozu towarów w całości lub częściowo drogą morską z 2009 r., nazywana Regułami Rotterdamskimi (w skrócie: RR). Stanowiąc od n
Utworzenie parku narodowego w Dolinie Dolnej Odry ma wspierać turystykę i ochronę przyrody
Pekao: przy utrzymaniu wysokich cen transportu morskiego inflacja bazowa będzie wyższa o 0,3 pkt. proc.
PERN przyśpiesza w obsłudze cystern kolejowych
PSSE wspiera "Innowacje dla Bezpieczeństwa Polskich Granic" dołączając do IDA Bootcamp 2024
Domenico Millelire już na wodzie. To ostatni okręt z serii dużych patrolowców budowanych przez Fincantieri
Nadal trwa akcja gaśnicza magazynu w Nowym Porcie