Duński operator promowy Faergen, obecnie obsługujący połączenia na Bornholm, na nieco ponad dwa miesiące przed zmianą operatora połączeń promowych na duńską wyspę, planuje czarter promu.
Precedens „E.L. Oldendorff & Co. GmbH v Tradax Export S.A.” („The Johanna Oldendorff”) [1973] AC 479 [1973] 2 Lloyd’s Rep. 285; podzielił cały proces wykonania umowy przewozu ładunków morzem (w ujęciu angielskim – szeroko pojętego „contract of affraightment”) na cztery zasadnicze etapy: 1. podróż statku do portu załadunku; 2. czynności załadunkowe; 3. podróż statku związaną z przewozem załadowanego ładunku do portu przeznaczenia; 4. wyładunek w celu wydania ładunku. W niniejszym opracowaniu zajmiemy się pierwszym et
Nie trzeba było długo czekać na praktyczne zastosowanie zasad przyjętych przez precedens Sądu Apelacyjnego w sprawie „The Spar Capella, The Spar Vega and The Spar Draco” [2016] 2 Lloyd’s Rep. 447.
W przypadku, w którym na podstawie umowy czarteru (lub kolejnych podczarterów) wystawiony zostaje konosament, mamy do czynienia z dwiema odrębnymi umowami. Pierwsza - umowa czarteru (czarteru na podróż, na czas lub umowy czarteru typu hybrydowego) – jest umową, której warunki kontraktowe wiążą armatora („shipowner”) oraz czarterującego („charterer”).
W przypadku w którym konosament zostaje wydany na podstawie lub w związku z umową czarteru powstaje zasadniczy problem, mianowicie: kogo należy uznać za przewoźnika („carrier”) konosamentowego – armatora statku („owner”) czy tez czarterującego. To pytanie jest kluczowe dla frachtującego („shipper”), innego niż czarterujący, który jest w posiadaniu takiego konosamentu, jak też dla innego legitymowanego posiadacza konosamentu (indosatariusza – „holder B/L”), na którego przeniesiony został konosament. Osoby te („shipper lub „
Powszechna praktyka inkorporowania do konosamentowych warunków przewozowych postanowień umowy czarterowej wypracowała wielką różnorodność konkretnych konosamentowych klauzul inkrorporacyjnych.
Poczynając od precedensu z 1888 r. „Leduc v Ward” [(1888), 20 Q.B.D. 475], w którym potwierdzono zasadę prawną, iż w przypadku przeniesienia konosamentu (konosamentu na zlecenie lub na okaziciela) na osobę trzecią – „the bill of lading must be considered to contain contract”.
W orzeczeniu z dnia 30 czerwca 2017 roku, Sąd Apelacyjny oceniał, czy korzyści uzyskane przez właścicieli statku z tytułu sprzedaży statku powinny być wzięte pod uwagę w przypadku obliczania odszkodowania z tytułu zawinionego niewykonania umowy (repudiatory breach), którego to naruszenia dokonał time – charterujący statek wskutek zwrotu (redelivery) statku wcześniej.
Zgodnie z ogólnymi zasadami angielskiego prawa kontraktowego – umowa frachtowa będzie, z mocy prawa uznania za nieważną („void at common law”), jeżeli obie strony umowy działały w błędnym przeświadczeniu co do stanu faktycznego i prawnego istotnego dla zawieranej aktualnie umowy („Brennan v. Bolt Burdon” z 2004 roku).
Niezwykle istotną kwestią jest ustalenie, kiedy dana umowa frachtowa została skutecznie prawnie zawarta. Innymi słowy, kiedy przyjęte przez strony umowy warunki kontraktowe, można zaklasyfikować - jako wyodrębnienie oświadczenia woli skutkujące powstaniem praw i obowiązków niezbędnych do realizacji określonej umowy przewozu – umowy frachtowej.
RZGW w Gdańsku: fala powodziowa do regionu dopłynie za 1,5-2 tygodnie, ale ma nie stanowic zagrozenia
Wielki Finał PGE PolSailing: żeglarska pasja i edukacja spotkają się na Jeziorze Solińskim
Brytyjska minister obrony otwiera zakład okrętów podwodnych Babcock w Plymouth
MidOcean Energy z grupy EIG nabędzie dodatkowe 15% udziałów w Peru LNG od Hunt Oil Company
Svitzer składa zamówienie na pierwszy na świecie holownik metanolowy z napędem akumulatorowo-elektrycznym
ORP Gen. Kazimierz Pułaski w drodze na ćwiczenie "Northern Coast 2024" na Bałtyku