Kiedy polski marynarz może być ubezpieczony w KRUS?

Wejście Rzeczypospolitej Polskiej w struktury Państw Członkowskich Unii Europejskiej przyczyniło się do pogłębienia migracji polskich obywateli na terenie Europy. Przez wzgląd na falę wyjazdów polskich obywateli poza granice kraju w celach zarobkowych oraz powszechne przemieszczanie się obywateli innych państw europejskich, pojawiła się konieczność skoordynowania systemu zabezpieczenia społecznego w europejskiej wspólnocie i dostosowania go do nowych potrzeb oraz rosnących oczekiwań ze strony pracowników i pracodawców jak

Komitet do spraw bezpieczeństwa w świetle przepisów Konwencji o pracy na morzu

W jednej z naszych poprzednich publikacji pisaliśmy o ustalonych przez przedstawicieli Międzynarodowej Organizacji Pracy w październiku 2014 r. wytycznych do Konwencji o pracy na morzu z 2006 roku, zwanej w skrócie MLC (Maritime Labour Convention). Rzeczone wytyczne stanowić mają jedynie pomoc dla rządów poszczególnych państw implementujących do swoich systemów prawnych postanowień MLC, nie mają one jednak charakteru wiążącego.

Zmiany w Konwencji o pracy na morzu (MLC 2006). Część II. Odpowiedzialność finansowa armatorów z tytułu śmierci i szkody na osobie

Niniejszy artykuł stanowi drugą część opisu zmian do Konwencji z 2006 r. o pracy na morzu (MLC) przyjętych na 103. Konferencji Międzynarodowej Organizacji Pracy. W poprzedniej części omówione zostały zmiany Konwencji w zakresie prawa repatriacji pozostawionych marynarzy. Niniejszy artykuł dotyczy równie istotnych zmian, bowiem dotyczących odpowiedzialności finansowej armatorów z tytułu śmierci i szkód na osobie.