W kontynuacji naszych opracowań dotyczących czarteru na czas powracamy do jednej z kluczowych kwestii – warunków płatności opłaty czarterowej – „hire”. Standardową praktyką czarterów tego typu, jest ustalenie płatności „z góry”(„in advance”) dokonywanej w okresach „miesięcznych” („per calendar month in advance” – Kl. 9, linia 109 SHELLTIME 4), „półmiesięcznych” („semi-monthly in advance” – Kl 5, linia 58 NYPE 1946), czy „15-dniowych” („15 days in advance” - Kl. 11, linia 147 NYPE 93).
W przypadku wystawienia przez przewoźnika (armatora) konosamentu (tzw. „Owners’ B/L”), przewoźnikowi będzie mogło przysługiwać roszczenie z tytułu kosztów i należności (np. fracht itp.) związanych z konosamentową umową frachtową w stosunku do legitymowanego posiadacza konosamentu/odbiorcy ładunku. Zwyczajowo, roszczenie takie wsparte jest możliwością zabezpieczającego zatrzymania ładunku (w formie umownego zastawu na ładunku – „lien on cargo”).
Opracowanie niniejsze jest kontynuacją artykułu Konosament – nieprawidłowe zaklauzowanie. Część I. Podjęliśmy się w nim wyjaśnienia niezwykle istotnego w codziennej praktyce żeglugowej i handlowej zagadnienia – kiedy, w jakich warunkach i na jakiej podstawie przewoźnik, reprezentowany przez kapitana statku lub innego przedstawiciela, jest uprawniony do skutecznego zabrudzenia/zaklauzowania konosamentu w zakresie deklaracji ładunkowej bez groźby naruszenia przez przewoźnika warunków umowy frachtowej.
W większości konosamentowych umów frachtowych, lub nawet szerzej, wszelkich umów frachtowych, pojawiają się postanowienia umowne o tajemniczej nazwie „Himalaya Clause” (lub „Himalaya Provision”). Czym są tego typu postanowienia umowne i jakie wywołują skutki prawne (dla których to właśnie skutków są wprowadzane do umów przewozowych)?
Konosament, jako dokument przewozowy, spełnia niezwykle istotną rolę, między innymi, w ewidencjonowaniu i dokumentacyjnym potwierdzaniu wszelkich danych ładunkowych, towaru, który jest przedmiotem przewozu a szerzej transakcji handlowych w międzynarodowym obrocie gospodarczym.
Importerzy, przygotowując się do organizacji dostaw wina i innych napojów z różnych miejsc na świecie, stają przed wyborem odpowiedniej metody ich wysyłki. Kiedy ładunek nie wystarczy do wypełnienia całego kontenera, najlepszym rozwiązaniem w transporcie morskim jest LCL. Hillebrand Gori, specjalizujący się w organizacji globalnych łańcuchów dostaw dla beverage, przygotował krótki przewodnik na temat LCL - na czym polega i dlaczego może być idealnym wyborem dla firmy winiarskiej.
Strony konosamentowej umowy frachtowej (tj. umowy przewozu ładunku morzem na podstawie konosamentu), przewoźnik i frachtujący/legitymowany posiadacz konosamentu, podejmują czasem próbę wprowadzenia do warunków konosamentowych, postanowienia, zgodnie z którym, przewoźnik może być zwolniony z odpowiedzialności odszkodowawczej, nawet w przypadku wydania ładunku bez konosamentu. Czy tego typu postanowienia umowne są skuteczne prawnie w świetle prawa angielskiego?
Wydanie czy przekazanie ładunku przez frachtującego („shipper”) przewoźnikowi („carrier”) do przewozu w ramach konosamentowej umowy frachtowej (umowy o przewóz ładunku na podstawie konosamentu), często poprzedzone jest wydaniem przez przewoźnika specyficznego dokumentu przewozowego zwanego „kwitem sternika” („mate’s receipt”).
Samo pojęcie „konosament bezpośredni” („through bill of lading”) jest pojęciem równie często używanym, co wysoce nieprecyzyjnym i wysoce dowolnie definiowanym.
28.04.2022, Sędzia Moulder (High Court of Justice, OBD) wydał orzeczenie w sprawie „Unicredit Bank A.G. v Euronav N.N.” [2022] EWHC 957 (Comm).
Tunel pod Martwą Wisłą w Gdańsku zostanie zamknięty w nocy z soboty na niedzielę
Podatki marynarskie: od 1 lipca 2024 roku sprzedaż na platformach internetowych a skutki podatkowe
Przeładunki kontenerów w Chinach w górę
Rosyjski statek wpłynął na wody terytorialne Finlandii
Szwecja. Wszczęto procedurę ochrony wraku odkrytego przez Polaków
Wielki wyciek substancji ropopochodnej na Motławie powstrzymany. Możliwy powrót żeglugi