Lata 2015-2016 odznaczyły się w historii niemieckiej branży spedycyjnej rozłamem, albowiem po raz pierwszy od 1927 roku niemożliwe okazało się uzgodnienie jednolitej treści warunków spedycyjnych, obowiązujących zarówno dla branży spedycyjno-logistycznej jak występujących w roli załadowców przedstawicieli branży przemysłowo - handlowej.
Zgodnie z ogólnymi zasadami angielskiego prawa kontraktowego – umowa frachtowa będzie, z mocy prawa uznania za nieważną („void at common law”), jeżeli obie strony umowy działały w błędnym przeświadczeniu co do stanu faktycznego i prawnego istotnego dla zawieranej aktualnie umowy („Brennan v. Bolt Burdon” z 2004 roku).
Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportowych mogą skorzystać z alternatywnej w stosunku do podatku dochodowego od osób fizycznych, formy opodatkowania przychodów uzyskiwanych z tej działalności, a mianowicie - ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.
Niezwykle istotną kwestią jest ustalenie, kiedy dana umowa frachtowa została skutecznie prawnie zawarta. Innymi słowy, kiedy przyjęte przez strony umowy warunki kontraktowe, można zaklasyfikować - jako wyodrębnienie oświadczenia woli skutkujące powstaniem praw i obowiązków niezbędnych do realizacji określonej umowy przewozu – umowy frachtowej.
Dnia 9 sierpnia bieżącego roku Minister Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej wydał rozporządzenie w sprawie zwolnienia statku z wymagań w zakresie wyposażenia i konstrukcji lub zastosowania środków równoważnych [dalej: „Rozporządzenie”]. Postanowienia Rozporządzenia weszły w życie 7 września br. W uzasadnieniu projektu przekazywanego Rządowemu Centrum Legislacji podniesiono, że nie istnieje jednolite podejście państw UE w podanym zakresie, a rozwiązania zaproponowane w treści Rozporządzenia są dostosowane do polskich
W 2004 roku przyjęto pod auspicjami IMO tekst Międzynarodowej Konwencji o Postępowaniu z Wodami Balastowymi (International Conventions for the Control and Management of Ship’s Ballast Water and Sediments, 2004 znanej jako Ballast Water Management Convention, BWM Convention). Był to efekt ponad dekady prac zapoczątkowanych podczas tzw. Szczytu Ziemi w Rio de Janeiro (UNCED ’92). Podjęto wówczas decyzję o konieczności wypracowania wiążącego na globalną skalę instrumentu prawnego, którego celem miało być rozwiązanie kwestii
Areszt (zajęcie) statku morskiego stanowi jeden ze sposobów zabezpieczenia roszczeń morskich. Instytucja ta została uregulowana przede wszystkim w Międzynarodowej konwencji w sprawie zajęcia (aresztu) statków morskich, podpisanej w Brukseli dnia 10 maja 1952 r. [dalej: „Konwencja”], do której Polska przystąpiła w 1976 r. Nie bez znaczenia w tej materii pozostają również krajowe przepisy procedury cywilnej.
Niniejszy artykuł, jest trzecią częścią opracowania dotyczącego umowy frachtowej w świetle prawa angielskiego.
W Polsce istnieje tendencja wzrostowa w zakresie modernizacji, rozbudowy czy budowy infrastruktury w obrębie portów, mająca na celu dostosowywanie portów do zwiększającego się zapotrzebowania na usługi przeładunkowe wolumenów. Czy tendencja wzrostowa w polskich portach morskich się utrzymała?
Niniejszy artykuł, jest drugą częścią opracowania dotyczącego umowy frachtowej w świetle prawa angielskiego.
Grecka żegluga i porty na ekologicznym kursie. Żegluga będzie płacić około 420 milionów euro rocznie
160 górników chętnych na szkolenia dające kompetencje w energetyce wiatrowej
MET Group zabezpiecza długoterminowe źródło amerykańskiego LNG od Shell
Naprawa uszkodzonej przez Rosjan Dnieprzańskiej Elektrowni Wodnej ma potrwać trzy lata
Prokuratura wszczęła śledztwo po pożarze magazynu w Nowym Porcie
W Bułgarii zakończyło się międzynarodowe ćwiczenie pk. "Breeze 2024". Brali w nim udział polscy marynarze