Konosament a umowa czarteru

Klasyczna, według common law, systematyka umów przewozu ładunków morzem (contracts of affreightment), dzieliła umowy na te, które są zawarte w czarterze (charterparty) i te, które są zawarte lub które są uwidocznione w konosamentach (bill of lading). Rozwój praktyki morskiej i angielskiego prawa morskiego, przyniósł, z upływem czasu, coraz to nowe typy, formy i rodzaje umów przewozowych. W istocie jednak, każda nowa odmiana, jest mutacją i/lub hybrydą pierwszych dwóch podstawowych typów umów.

Konosament – wybrane zagadnienia praktyczne

Konosament („bill of lading („B/L”)) jest specyficznym dokumentem przewozowym, mającym charakter papieru wartościowego („negotiable document of title”). Wyróżnia się trzy funkcje konosamentu. Jest on zatem potwierdzeniem przyjęcia przez przewoźnika do przewozu określonego (co do ilości, charakteru i stanu zewnętrznego) ładunku.

Konosament – nieprawidłowe zaklauzowanie. Część II

Opracowanie niniejsze jest kontynuacją artykułu Konosament – nieprawidłowe zaklauzowanie. Część I. Podjęliśmy się w nim wyjaśnienia niezwykle istotnego w codziennej praktyce żeglugowej i handlowej zagadnienia – kiedy, w jakich warunkach i na jakiej podstawie przewoźnik, reprezentowany przez kapitana statku lub innego przedstawiciela, jest uprawniony do skutecznego zabrudzenia/zaklauzowania konosamentu w zakresie deklaracji ładunkowej bez groźby naruszenia przez przewoźnika warunków umowy frachtowej.

Konosament – nieprawidłowe zaklauzowanie. Część I

Konosament, zarówno w klasycznym systemie common law, jak i pod rządami Reguł Hague-Visby 1924/1968/1979 – (COGSA 1971), stwarza domniemane przyjęcie na statek przez przewoźnika określonego ładunku do przewozu w takiej ilości i stanie jak to uwidoczniono w konosamencie.

„CMA CGM LIBRA” [2020] – niezdatność statku do żeglugi

Od przeszło 60 lat orzecznictwo i doktryna angielska miały jasno ustalone zasady dotyczące dwóch zasadniczych pojęć „zdatność statku do żeglugi” („seaworthiness”) oraz tzw. „błędu nautycznego” („nautical fault”). Orzeczenie w sprawie „Alize 1954 v Allianz Elementar Versicherungs AG” (The „CMA CGM LIBRA”) [2020] EWCA Civ 293, podjęło próbę zrewidowania ustalonych dotąd zasad (i wzajemnej interrelacji pomiędzy tymi zasadami) wzbudzając powszechne zainteresowanie (a i zaniepokojenie) armatorów.

Czarter na podróż – załadunek, wybrane zagadnienia (Część II)

W części I Czarter na podróż – załadunek, wybrane zagadnienia rozpoczęliśmy rozważania dotyczące różnych rozwiązań, przyjętych w umowach czarteru na podróż, związanych z delimitacją praw, obowiązków i odpowiedzialnością odnoszącą się do szeroko pojętych czynności za/wyładunkowych pomiędzy stronami umowy - armatorem/przewoźnikiem a czarterującym/frachtującym.

Czarter na podróż – załadunek. Wybrane zagadnienia (Część I)

W systemie common law podkreśla się wyraźnie, iż operacja za/wyładunkowa jest „joint operation between shipper or charterer and the shipowner’’ (za Scrutton).

Czarter na podróż – załadunek, prawa i obowiązki stron

W tradycyjnym ujęciu common law, proces załadunku traktowany jako wspólna operacja logistyczna frachtującego („shipper”) lub czarterującego („charterer”) oraz armatora/przewoźnika („shipowner/carrier”).

Konosament - "spent B/L"

Po wydaniu ładunku na podstawie konosamentu, legitymowanemu posiadaczowi takiego konosamentu, lub po wydaniu ładunku osobie uprawnionej do danego ładunku ale bez konosamentu, konosament taki przestaje być towarowym papierem wartościowym („negotiable document of title") [„Short v Simpson [1866] LR 1 CP 248], zaś pozostałe konosamenty, wystawione w ramach danego setu, tracą swoją moc prawną (tj. „The bills of lading are accomplished and all other B/L to be void" - za Conlinebill 2000).

Konosament – specjalne klauzule ładunkowe („disclaimers”) [Część 2]

https://www.gospodarkamorska.pl/konosament-specjalne-klauzule-ladunkowe-disclaimers-czesc-1-65311