Ograniczenie odpowiedzialności przewoźnika – interpretacja pojęcia „jednostka ładunku”

Angielski Sąd Apelacyjny przyniósł ciekawe rozstrzygniecie prawne w sprawie „Vinnlustodin HF and another v Sea Tank Shipping A S” („The Aqasia”) – Court of Appeal [2018] EWCA Civ 276-22.02.2018 r.

Interpretacja pojęcia „safe port” w świetle prawa angielskiego

Obowiązek kontraktowy czarterujących, przewidziany niemal w każdej umowie frachtowej (albo expresis verbis albo implicite) związany z „bezpiecznym portem” („safe port”) – sformułowany w zapisach typu „to proceed to a safe port” „a ship shall go to a safe port” i „the charter shall nominate safe port” itp. – ma daleko idące konsekwencje prawne i faktyczne związane z realizacją umowy przewozu ładunków morzem. Potencjalnie też otwiera pole do powstania, po stronie czarterujących, odpowiedzialności z tytułu niewykonania lub nienależy

Warunki dochodzenia roszczeń z tytułu uszkodzenia lub utraty ładunku przewożonego drogą morską – wybrane zagadnienia. Część III

W poprzednich częściach artykułu zakończyliśmy na opisaniu procesu kształtowania się linii orzeczniczej w zakresie sekwencji ciężaru dowodu oraz na opisaniu Etapów I i II.

Warunki dochodzenia roszczeń z tytułu uszkodzenia lub utraty ładunku przewożonego drogą morską – wybrane zagadnienia. Część II

W pierwszej części artykułu zakończyliśmy na przedstawieniu sekwencji zdarzeń związanych z procesem dochodzenia roszczeń odszkodowawczych dotyczących uszkodzenia lub utraty ładunku, wypracowanej przez precedens „The Glendarroch”. W dalszej części przedstawimy kilka kolejnych orzeczeń, które ugruntowały to stanowisko.

Warunki dochodzenia roszczeń z tytułu uszkodzenia lub utraty ładunku przewożonego drogą morską – wybrane zagadnienia. Część I

Wśród wydanych w 2016 roku przez angielski Sąd Apelacyjny [Court of Appeal – Civil Division] orzeczeń na szczególną uwagę zasługuje doniosły dla praktyki obrotu morskiego wyrok w sprawie „VOLCAFE LTD. V COMPANIA SUD AMERICANA DE VAPORES SA” (T/A „CSAV”).

Zakres zastosowania Reguł Hague-Visby w świetle prawa angielskiego

Generalny zakres zastosowania przepisów Reguł Hague-Visby wyznacza Art. II, zgodnie z którym:„ Z zastrzeżeniem przepisów Art. VI, na podstawie każdej umowy przewozu ładunku morzem, przewoźnik w zakresie ładowania, manipulowania, rozmieszczenia, przewozu, dozoru, pieczy i wyładowania tych ładunków – podlega odpowiedzialności i zobowiązaniom oraz korzysta z praw i wyłączeń odpowiedzialności, w zakresie przewidzianym Regułami.”

Zarys historyczny i ogólna charakterystyka międzynarodowych regulacji dotyczących przewozów ładunków morzem – część II

W pierwszej części artykułu przedstawiliśmy Państwu drogę jaką międzynarodowe prawodawstwo przeszło począwszy regulacji XIX-wiecznych, przez Reguły Haskie (z ich późniejszymi Protokołami), Reguły Hamburskie, na Regułach Hasko-Visbijskich skończywszy. W ten oto sposób zbudowaliśmy fundament pod opis regulacji, na których druga część artykułu się skupia, a mowa tu oczywiście o Regułach Rotterdamskich.

Zarys historyczny i ogólna charakterystyka międzynarodowych regulacji dotyczących przewozów ładunków morzem – część I

11 grudnia 2008 Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło Rezolucję nr 63/122 uchwalającą „United Nations Convention on Contracts for the International Carriage of Goods Wholly or Partly by Sea” (Konwencję ONZ dotyczącą umów związanych z międzynarodowym przewozem ładunków w całości lub w części drogą morską).

Konosamentowe klauzule typu „master to sign B/L as presented” w świetle prawa angielskiego

Standardowe formularze umów czarterowych (np. NYPE form 1946 czy 1995 itp.) zawierają klauzule typu:„master to sign bills of lading as presented”, czy„master is to sign bills of lading [at any rate of freight] as presented by the charterer without prejudice to the charter”.

Wyładowanie ładunku w innym miejscu niż port przeznaczenia – analiza w świetle prawa angielskiego

Kluczowym warunkiem umowy przewozu („contract of affreightment”) jest dowiezienie i wydanie ładunku przez przewoźnika w porcie przeznaczenia (porcie wyładunkowym). Obowiązek ten w systemie common law ma charakter obowiązku bezwzględnego („absolute obligation”), z bardzo „krótką listą” okoliczności zwalniających przewoźnika z odpowiedzialności z tytułu naruszenia tego obowiązku.