W znajdującej się w miejscowości Pontyonnyj (nieopodal Sankt Petersburga) stoczni Sriednie-Newskij Sudostroitielnyj Zawod, należącej do rosyjskiej kompanii stoczniowej JSC United Shipbuilding Corporation (znanej też jako OSK), odbyło się wodowanie dziewiątego trałowca proj. 12700, określanego też jako typ Aleksandrit. W przyszłości okręt wejdzie w skład rosyjskiej Floty Północnej.

Budowany od 2021 roku Afanasij Iwannikow (625) należy do serii okrętów przeciwminowych, których liczba została zaplanowana na 40 jednostek. Mają one stanowić podstawę sił przeciwminowych Marynarki Wojennej Federacji Rosyjskiej i wejść w skład poszczególnych flot operujących na akwenach całego świata. Aktualnie w służbie jest osiem trałowców proj. 12700, a pierwszy z nich, Aleksandr Obuchow, wszedł do służby w 2016 roku w skład Floty Bałtyckiej. Afanasij Iwannikow jest pierwszym, który ma znaleźć się w wyposażeniu Floty Północnej.

W uroczystości wodowania uczestniczyli przedstawiciele OSK, władz państwowych i kadry dowódczej sił morskich z adm. Aleksandrem Moisiejewem, głównodowodzącym Marynarki Wojennej na czele. Ten ostatni regularnie pojawia się na odbywających się uroczystościach wodowań i podniesienia bander na okrętach, które mają miejsce w stoczniach na obszarze całego kraju.

- Dzisiejszy dzień jest ważnym, znaczącym wydarzeniem w życiu okrętu Marynarki Wojennej, trałowca projektu 12700 Afanasij Iwannikow. To nie tylko święto dla okrętu, załogi. Przede wszystkim jest to ważne wydarzenie dla tych, którzy tworzą i budują takie okręty. Jestem przekonany, że ten okręt będzie służył na północnych granicach naszego kraju już w tym roku - powiedział admirał podczas uroczystości.

Okręty przeciwminowe proj. 12700 zostały zaprojektowane przez biuro projektowe Almaz Central Marine Design. Zostaną przeznaczone do działań na morzach płytkich oraz oceanach, wykrywając niebezpieczne obiekty pod wodą oraz oczyszczając akweny z zagrożeń. Choć klasa tych jednostek została określona jako "trałowiec" to obok tradycyjnego trału służącego do odcinania liny kotwicznej miny morskiej lub detonacji na miejscu ma wykorzystywać bezzałogowe pojazdy podwodne i systemy do obserwacji sytuacji pod powierzchnią wody. Wyróżniać je ma największy kadłub wykonany z tworzywa sztucznego, w tym włókna szklanego, a nie metalu. Ma to zapewnić mu ogromną wytrzymałość, w tym obniżoną wykrywalność przez podwodne ładunki wybuchowe, a przede wszystkim właściwie nieograniczoną żywotność z racji na trwałość materiału, co ma je wyróżniać na tle okrętów wykonanych z metalu. Jednostki są budowane z myślą o służbie przez wiele dekad, a kadłuby będzie można stale doposażać i modernizować wraz z postępem technologicznym. Mają zastąpić wycofywane, zbudowane w latach 70-tych, 80-tych i 90-tych okręty proj. 12660 (typ Gorja) i proj. 1265 (typ Sonja).

Podobnymi jednostkami są polskie trałowce proj. 207, zbudowane w ówczesnej Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni w liczbie 17 sztuk i służące w 12. i 13. Dywizjonie Trałowców 8. Flotylli Okrętów. Z racji na materiał, z jakiego wykonano kadłuby, określa się je mianem "plastików".

Afanasij Iwannikow ma 61 metrów długości i 10,2 metra szerokości, a maksymalna wyporność ma wynosić 890 ton. Załoga ma liczyć 45 oficerów i marynarzy a autonomiczność wynosi 10 dni. Będą osiągać maksymalną prędkość 16,5 węzła, a przy zachowaniu wynoszącej 10 węzłów zasięg ma wynosić 1600 mil morskich. W skład napędu mają wchodzić dwa generatory wysokoprężne o mocy 315 kW i kolejne dwa o mocy 210 kW, a także dwa silniki wysokoprężne Zwezda M503. Uzbrojenie mają stanowić armata morska 30 mm AK-630 a także system SAM Igła.

Okręt został nazwany na cześć Afanasija Iwannikowa (1915-1996), dowódcy trałowca T-115 z czasów II wojny światowej i działającego w składzie Floty Północnej.