W 2020 roku ilość przypadków porzucenia statku i załogi przez armatora wzrosła do rekordowych wysokości.

Międzynarodowa Organizacja Morska (International Maritime Organisation) podała, że w 2020 roku nastąpiło 76 przypadków porzucenia statku przez armatora, dotyczących ponad 1000 marynarzy. Liczba ta wzrosła znacznie w stosunku do 2019 roku, kiedy było to 40 przypadków i 474 marynarzy.

Porzuceni podczas rejsu marynarze znajdują się często w fatalnej sytuacji, która jeszcze pogorszyła się w dobie pandemii Covid-19. Są uwięzieni na statku na morzu lub w obcym kraju, często pozbawieni pieniędzy, zapasów, możliwości komunikacji lub paliwa potrzebnego do powrotu do macierzystego portu.

Morska organizacja charytatywna Stella Maris poza sytuacjami porzucenia załóg wskazuje także inne problemy, z którymi borykali się marynarze w 2020 roku. Instytucja alarmuje, że przez specyfikę pracy marynarzy, rynek żeglugi może stanąć na skraju bycia współczesną formą pracy niewolniczej. W opublikowanym przez siebie raporcie „Życie na morzu” piszą: „Nasi kapelani zajmowali się w 2020 roku licznymi przypadkami współczesnego niewolnictwa. I wiemy, że to tylko wierzchołek góry lodowej: marynarze są codziennie źle traktowani, ale kapitanowie nie pozwalają im opuścić statku, więc ich wykorzystywanie trwa nadal poza czyimkolwiek zasięgiem”.

Raporty pokazują też rosnącą z roku na rok liczbę śmierci na morzu, jednakże – jak zauważają członkowie Stella Maris – liczba samobójstw nie jest znana. Organizacja zakłada, że ta ostatnia mogła wzrosnąć w czasie pandemii, kiedy marynarze funkcjonują pod zwiększoną presją. Składają się na nią trudne warunki pracy związane z niewywiązywaniem się przez pracodawcę z umowy (m.in. brak wynagrodzenia za pracę), problemy związane z pandemią koronawirusa i brakiem lub niewystarczającą opieką medyczną oraz niezaspokojona potrzeba większego kontaktu z innymi ludźmi.