W ocenie Aegir Insights, duńskiej firmy konsultingowej zajmującej się sektorem offshore wind, norweskie aukcje dla morskiej energetyki wiatrowej mogą być obiecujące z perspektywy rozwoju sektora, ale kryteria ocen będą wyzwaniem nawet dla doświadczonych deweloperów.

Dwie pierwsze norweskie aukcje dla projektów morskich farm wiatrowych mają być zorganizowane w ciągu najbliższych kilku miesięcy. Uczestnicy aukcji będą rywalizować o dzierżawę obszarów morskich i wsparcie dla farm wiatrowych o łącznej mocy 3 GW. Chodzi o obszary Sørlige Nordsjø II Phase 1 oraz Utsira Nord 1, 2 i 3.

Norwegia wyznaczając kryteria ocen postawiła nie tylko na cenę składanych ofert. W przypadku Utsira Nord dużą wagę odgrywają kryteria jakościowe, w tym zabezpieczenie kosztów projektu pływającej farmy wiatrowej oraz szacunki dotyczące przyszłej redukcji kosztów realizowanej dzięki innowacjom i rozwojowi technologii. Zgodę na dzierżawę danego obszaru otrzymają trzy najwyżej ocenione projekty. Następnie zwycięzcy będą ubiegali się o wsparcie w ramach oddzielnej aukcji opartej stricte na cenach energii. Z racji tego, że obszar Sørlige Nordsjø II Phase 1 znajduje się 170 km od wybrzeża Norwegii, sugerowanym kryterium kwalifikacji jest doświadczenie w zakresie rozwoju podmorskiej sieci HVDC – chodzi o opracowanie projektu, budowę i eksploatacje kabla.  Jeśli oferenci pomyślnie przejdą kwalifikację wstępną, będą następnie rywalizować w aukcji cenowej o kontrakt różnicowy (CfD), w której wygrywa najniższa oferowana cena kontraktowa.

- W przypadku wygrania aukcji z zerową ceną, Sørlige Nordsjø II mógłby zostać faktycznie przyznany bez wsparcia - zauważa Aegir Insights.

Co ciekawe, oferenci w obu aukcjach będą oceniani na podstawie śladu węglowego farmy wiatrowej. Metoda obliczania śladu węglowego w przeliczeniu kW nie została jeszcze ustalona – informują eksperci. Dodają, że nawet dla doświadczonych deweloperów niektóre z tych kryteriów mogą być trudne. Pojawia się też pytanie, ilu spośród ogłoszonych deweloperów i konsorcjów ma udokumentowane doświadczenie w realizacji projektów HVDC.

Norwegia znacznie otworzyła się na rozwój offshore wind w ostatnich latach. Wcześniej nie była przekonania do tego rozwiązania ze względu na wysokie koszty inwestycyjne. Wraz z taniejącą produkcją energii wiatrowej technologia ta została dostrzeżona przez doświadczony sektor offshore. Wiatraki mogą wspomóc m.in. dekarbonizacje infrastruktury wiertniczej.

Norwegia była w 2022 roku największym dostawcą gazu do Europy. Co warto podkreślić, Norwegia chce rozwijać offshore wind umiejętnie i z wykorzystaniem lokalnego potencjału. Co więcej, chce zaznaczyć swoją obecność także za granicą. Na łamach GospodarkaMorska.pl informowaliśmy, że 1 grudnia norweski minister handlu i przemysłu zainicjował partnerstwo publiczno-prawne na rzecz zwiększenia ofensywny norweskich firm na zagranicznych rynkach. Ma ono pomóc podmiotom „made in Norway” w zdobyciu większych udziałów w światowym rynku morskiej energetyki wiatrowej.