Dynamiczny rozwój energetyki wiatrowej nie oddaje w pełni tkwiącego w niej potencjału. Mimo rekordów oddawanych mocy oraz licznych strategii rozwojowych, tempo unijnej energetyki wiatrowej nie spełnia oczekiwań interesariuszy branżowych oraz potrzeb rynku.
WindEurope opublikował najnowszy raport „Grid access
challenges for wind farms in Europe” poświęcony problematyce zezwoleń i
włączania do sieci energetycznej infrastruktury wiatrowej.
W
UE istnieje bardzo mała przejrzystość, jeśli chodzi o roczne wolumeny
energii odnawialnej i kosztów ograniczeń przesyłowych. Stąd też wskazano
obszary wymagające poprawy i procesy które krajowi decydenci mogą
zastosować w celu przyspieszenia i zmaksymalizować dostęp do sieci dla
farm wiatrowych.
Jeśli rządy państw członkowskich podejmą
ukierunkowane działania w celu przyspieszenia i zagwarantują
zrównoważoną alokację przepustowości sieci dla wszystkich przepustowości
sieci dla wszystkich technologii zeroemisyjnych, UE poczyni znaczne
postępy w realizacji swoich celów klimatycznych – czytamy w raporcie.
Energia
wiatrowa odnotowała wzrost o 116 GW (+12,9 proc. r/r), co stanowi z 24
proc. udziałem w ekspansji odnawialnych źródeł energii – donosi raport
„Renewable capacity statistics 2024” opublikowany przez Międzynarodową
Agencję Energii Odnawialnej (IRENA) prezentujący statystyki dotyczące
mocy z odnawialnych źródeł energii za 2023 rok wskazuje dynamiczny
rozwój światowego sektora rozwoju energii wiatrowej.
Chiny
odpowiadały za prawie 2/3 tej ekspansji (+75,9 GW), zaś moc energii
wiatrowej w Stanach Zjednoczonych wzrosła o 6,3 GW. Offshore wind
stanowił około 1,9 proc. całkowitej mocy odnawialnych źródeł energii i
7,1 proc. całkowitej mocy elektrowni wiatrowych.
Podobne
wnioski zawiera raport od Global Wind Energy Council (GWEC) – „Global
Wind Report 2024”. Łączna moc oddanych instalacji w ubiegłym roku
wyniosła 117 GW,oznacza wzrost o 50 proc. r/r , zaś 54 kraje
reprezentujące wszystkie kontynenty zbudowały nowe elektrownie wiatrowe.
Głównym
czynnikiem hamującym dynamikę sektora energetyki wiatrowej stanowią
procedury wydawania pozwoleń na budowę sieci, które jawią się jako
nieefektywne.
Ograniczenia są drugim głównym czynnikiem
ograniczającym dostęp do sieci dla wytwarzania energii ze źródeł
odnawialnych. Farmy wiatrowe mogą być podłączone do sieci, ale nie są w
stanie przesyłać dużej części wygenerowanej mocy z powodu
niewystarczającej przepustowości sieci elektroenergetycznych.
Niezrównoważona
kombinacja technologii odnawialnych podłączonych na tym samym obszarze
może również poważnie zintensyfikować przeciążenie sieci. Przypisywanie
przepustowości sieci bez uwzględnienia specyfiki każdej technologii i
czasu oczekiwania na pozwolenie może doprowadzić do niezrównoważonego
miksu energetycznego – stwierdza raport.
Niewystarczającej przepustowości sieci elektroenergetyczne stają się więc największą przeszkodą dla przyspieszonego wykorzystania potencjału energetyki wiatrowej – jak również w szerszym kontekście – OZE.
Polskie
Stowarzyszenie Energetyki Wiatrowej (PSEW), TPA Poland/Baker Tilly TPA
oraz kancelaria DWF opublikowały tegoroczną edycję wspólnego raport „Energetyka Wiatrowa w Polsce”. Raport wydawany jest od 2009 roku, zaś od ubiegłego roku raport obejmuje również offshore wind.
Wśród głównych bolączek krajowego sektora energetyki wiatrowej są wskazane ograniczenia lokalizacyjne, które spowodowały to redukcję możliwej mocy zainstalowanej o około 60–70 proc. oraz – podobnie jak to ma miejsce w omawianym raporcie od WindEurope – tempo procesu decyzyjnego, które jest zbyt wolne.
W
celu zmiany sytuacji negatywnie wpływającej na rozwój sektora
energetyki wiatrowej, WindEurope w przywoływanym raporcie wskazuje
rekomendacje dotyczące usprawnienia procesów przyłączania do sieci.
Krajowi
decydenci polityczni oraz operatorzy systemów energetycznych często nie
w proaktywne planowanie rozbudowy i wzmocnienia sieci. Istotne jest,
aby krajowe sieci były w stanie zintegrować nowe ilości energii
odnawialnej przewidzianych w krajowych planach
energetyczno-klimatycznych (National Energy and Climate Plan – NECP).
NECP
stanowią ramy dla państw członkowskich do określenia ich celów, polityk
i środków w zakresie klimatu i energii na lata 2021-2030. Plany w
założeniu mają dać zarówno inwestorom, jak również Komisji Europejskiej
spójny obraz tego, w jaki sposób UE zamierza zrealizować swoje cele w
zakresie klimatu i energii do 2030 roku.
WindEurope w omawianym raporcie zauważa, że NECP muszą zostać zaktualizowane, aby infrastruktura sieciowa, aby umożliwić wystarczającą przepustowość sieci, dającą możliwość rozwoju infrastruktury OZE.
Czy
można mieć nadzieję, że europejska infrastruktura energetyczna zostanie
dostosowana do dynamiki sektora OZE? Można mieć uzasadnione
wątpliwości.
Do 30 czerwca wszystkie 27 państw członkowskich
miało przedstawić ostateczną NECP, aby osiągnąć unijny cel 42,5 proc.
udziału energii odnawialnej do 2030 roku. Jak informuje ArgusMedia
powołując się na Komisję Europejską, tylko cztery z 27 państw
członkowskich UE przedstawiły swoje ostateczne krajowe plany w zakresie
energii i klimatu (NECP) a mianowicie Holandia, Dania, Finlandia i
Szwecja.
Pozostałe kraje nie sprostały terminowi – a mówimy o priorytetach, europejskiej polityce energetycznej, która w obliczu konfliktów geopolitycznych, w tym toczącym się od ponad dwóch lat za unijną miedzą konflikcie ukraińsko-rosyjskim, pokazujących znaczenie sektora energetycznego.
Fot. Depositphotos
Byli członkowie zarządu PGE bez absolutorium
Mniejsi przedsiębiorcy chcą mocniej zaangażować się we współpracę z sektorem offshore
Podatek od nieruchomości a farmy wiatrowe w Polsce
Polish Offshore Wind Podcast - Zbroja Adwokaci - Dominika Taranko
Farma Dobrej Energii: poznaj moc bałtyckiego wiatru w Ustce z Fundacją PGE
Trwa produkcja monopali dla morskiej farmy wiatrowej East Anglia THREE