W stoczni Vard Langsten odbyła się uroczystość nadania nazwy dla patrolowca typu Jan Mayen dla norweskiej straży wybrzeża, przeznaczonego do działania w rejonie arktycznym. Tak jak poprzednie jednostki tej serii, Hopen (W312) wyróżnia się ogromnymi, jak na tę klasę, rozmiarami i wypornością.

Ostatni z trzech patrolowców wzmacniających kontrolę i nadzór w obszarze północnym został uroczyście nazwany przez ministra klimatu i środowiska Andreasa Bjellanda Eriksena w środę 12 czerwca w miejscu budowy. Stocznia Vard Langsten buduje jednostki typu Jan Mayen od 2018 roku, a ich przekazywanie odbywa się w rekordowym czasie. Kolejne, KV Jan Mayen (W310) i KV Bjørnøya (W311), wprowadzono do służby w 2023 roku, natomiast dziś ochrzczony Hopen ma do nich dołączyć jeszcze w tym roku. Co należy podkreślić, budowa wszystkich trzech jednostek była prowadzona niemal jednocześnie. Mają one zastąpić patrolowce typu Nordkapp, zbudowane w latach 80-tych, które również wyróżniały się rozmiarami. Wycofane ze służby w 2023 roku jednostki miały 105,5 metra długości i 3 200 ton wyporności.

Fot. Vard

Fot. Straż Wybrzeża Norwegii

- Obecność i sprawowanie władzy przez Straż Wybrzeża na norweskich wodach zapewnia bezpieczeństwo zarówno w czasach pokoju, jak i w bardziej burzliwych czasach, których obecnie doświadczamy. Straż Wybrzeża wykonuje różnorodne zadania i jest widocznym podmiotem zapobiegającym przestępstwom przeciwko środowisku na wybrzeżu i na morzu. Funkcjonalny i nowoczesny sprzęt wraz z solidnymi załogami jest ważny do wykonywania tej pracy. Cieszę się, że zostałem ojcem chrzestnym KV Hopen. Gratuluję Straży Wybrzeża nowego patrolowca - powiedział minister.

- To wielki dzień dla Norweskiej Agencji Materiałów Obronnych i norweskiego wybrzeża. Witamy KV Hopen, trzeci i ostatni patrolowiec straży wybrzeża typu Jan Mayen w Norweskich Siłach Zbrojnych. Od dziesięcioleci wspieramy Marynarkę Wojenną i Straż Wybrzeża jednostkami serii North Cape. Z niecierpliwością czekamy na wsparcie KV Hopen i typu Jan Mayen przez cały okres ich służby w Norwegii - zaznaczył Gro Jære, dyrektor generalny Norweskiej Agencji Materiałów Obronnych.

- Straż Wybrzeża jest bardzo ważnym zasobem dla Norwegii jako oficjalny organ na morzu. Dzięki trzem okrętom typu Jan Mayen wzmacniamy naszą zdolność do utrzymywania nadzoru i kontroli w pobliżu Norwegii w poważnej sytuacji bezpieczeństwa, w jakiej się znajdujemy. KV Hopen uzupełnia klasę i przyczyni się do realizacji tego ważnego zadania dla naszego kraju - stwierdził Marie Lamo Vikanes, sekretarz stanu w Ministerstwie Obrony.

- To kamień milowy dla Norwegii jako kraju morskiego. Dzięki tym okrętom będziemy mieli nowoczesną flotę zaprojektowaną do działania na wymagającej Dalekiej Północy z technologią, której wymaga dzisiejsza obrona - zaznaczył Oliver Berdal, szef marynarki wojennej.

- Jesteśmy bardzo zadowoleni, że udało nam się ukończyć ostatni z trzech okrętów Straży Wybrzeża na czas i z jakością, która była wymagana przy podpisywaniu umowy. Dzięki udanej dostawie Vard udowadnia, że jesteśmy wiodącym producentem i integratorem zaawansowanych okrętów obronnych ważnych dla strategicznego bezpieczeństwa Norwegii. Chcielibyśmy podziękować Norweskiej Agencji Materiałów Obronnych i Straży Wybrzeża za ich zaufanie w tym zadaniu - zaznaczył Ronny Opsjøn Langset, dyrektor stoczni Vard Langsten.

Łączny koszt tych okrętów wynosi 8 mld koron norweskich (ponad 3 mld zł). Budowane od 2018 roku stanowią jeden z największych zakupów dla Straży Wybrzeża Norwegii (Kystvakten), którą wyróżnia na tle podobnych formacji, że jej trzon stanowią jednostki mające kilka tys. ton wyporności i rozmiary porównywalne z fregatami i korwetami. Patrolowce takie jak wciąż budowany KV Hopen mają stanowić bardzo ważny element systemu ochrony interesów państwa w jego strefie ekonomicznej (NØS) oraz strefie ochronnej wokół wysp Svalbardu. Jednostka ma przyczynić się do wzmocnienia gotowości, zdolności i wytrzymałości formacji działającej wzdłuż jednej z najdłuższych i najbardziej rozbudowanych linii brzegowych spośród wszystkich krajów świata, mającej długość 103 000 km, wliczając w to setki wysp wyspy, a także całego morskiego obszaru Norwegii.

Patrolowce serii Jan Mayen zaliczają się do największych w swojej klasie. Mogą przewozić zapasy pozwalające im na prowadzenie działań bez zawijania do portu przez 60 dni. Długość OPV wynosi 136,4 metra długości, a wyporność sięga 9 800 do nawet 10 000 ton. To czyni je większymi nawet od niejednego okrętu klasy niszczyciel. Załoga tego kolosa liczy 100 osób. Patrolowiec tego typu osiąga prędkość do 22 węzłów. Napęd stanowią dwa silniki wysokoprężne MTU 20V 8000 M91L o mocy 10000 kW. W skład wyposażenia wchodzą radary TRS-3D/32 i CEROS 200 Tracker, sonar SS1221, system monitoringu na podczerwień podczerwień EOS 500 z dalmierzem laserowym, system dystrybucji danych nawigacyjnych i obliczeniowych Netans i zintegrowany system komunikacji TactiCall od Saab AB. Kadłub jednostki posiada klasę lodową, co ma potwierdzać zdolność do poruszania się w trudnych warunkach arktycznych, gdzie morza potrafią być skute lodem. Jak na te rozmiary uzbrojenie nie jest tak imponujące, choć pozostaje nowoczesne. To wynika z przeznaczenia, gdyż to jednostka przeznaczona do działań w zakresie utrzymania porządku, a nie działań bojowych, niemniej jest gotowa do współdziałania z siłami marynarki wojennej. Jako broń KV Hasen posiada co wynika działo Bofors 57 mm L/70 oraz karabiny maszynowe 12,7 mm. Ponadto w wyposażeniu patrolowca znajduje się lądowisko i hangar do obsługi śmigłowców Sikorsky SH-60, które jednostka może przyjąć na swój pokład w liczbie dwóch.

KV Hopen jak bliźniacze jednostki powstaje zgodnie z surowymi wymogami środowiskowymi i emisyjnymi. Wszystkie trzy wyposażone w środki przeznaczone do ochrony CBRN, tj. przed skażeniem chemicznym, biologicznym, radioaktywnym i nuklearnym. Obok klasy lodowej i nowoczesnego wyposażenia do wykonywania zadań patrolowiec wyróżniają komfortowe warunki zakwaterowania i zdolności magazynowe dla paliwa, prowiantu i innych materiałów eksploatacyjnych. Patrolowcom postawiono surowe wymagania dotyczące właściwości oceanicznych, wytrzymałości, stabilności, dostępności dla śmigłowców, czujników oraz zdolności komunikacyjnych i kontrolnych. Wybór technologii wiązał się z położeniem nacisku na rozwiązania zorientowane na środowisko. Norweska Agencja Materiałów Obronnych zaprojektowała okręty wspólnie z LMG w Bergen, w oparciu o wymagania służb morskich. Kadłuby zostały zbudowane przez stocznię Vard Shipyards Romania w Tulcea, a po dostarczeniu do Vard Langsten zostały wyposażone w kluczowy sprzęt oraz uzbrojenie.