Od 6 lipca Stały Zespół Okrętów Przeciwminowych NATO Grupa 1 (Standing NATO Mine Countermeasures Group 1, SNMCMG-1) znajduje się oficjalnie pod polskim dowództwem. Cztery dni później trzy okręty wchodzące w skład PKW Czernicki wyruszyły na półroczną misję w ramach sojuszu. Obok wykonywania zadań statutowych biorą także udział w ćwiczeniach z państwami sojuszniczymi i partnerskimi.

W trakcie wykonywanych zadań okręty opuściły szwedzki port w Visby na Gotlandii i przeprowadziły intensywne ćwiczenie pk. PASSEX wraz ze Szwedzką Marynarką Wojenną (Svenska Marinen). Służyło to rozwijaniu kooperacji i treningu działania w zakresie reagowania na współczesne wyzwania. To tym bardziej ma znaczenie, że Szwecja wraz z Finlandią złożyła akces o członkostwo w NATO w związku z inwazją Rosji na Ukrainę i obaw o swoje bezpieczeństwo. O ile drugi z tych krajów przeszedł całą procedurę i od kwietnia jest członkiem sojuszu, tak pierwszy jest blokowany przez Turcję w związku z politycznymi niesnaskami między oboma krajami i kontrowersjami (m.in. spalenie Koranu w Sztokholmie, gdzie nie wyklucza się rosyjskich prowokacji), a także Węgry, które są oskarżane o prorosyjskie sympatie uderzające w jedność państw Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego. Partnerskie ćwiczenie, w ramach których okręty szwedzkie wraz z międzynarodowym zespołem sprawdzały się w takich kwestiach jak manewrowanie w szykach, konwojowanie, prowadzenie komunikacji na morzu itp. to cenne doświadczenie, pozwalające sprawdzić się i przystosować do procedur i specyfiki działań wielonarodowych grup okrętów. Na podobnej zasadzie w ubiegłym miesiącu korweta typu Visby HMS Härnösand (K33) ćwiczyła wspólnie z amerykańskim niszczycielem rakietowym USS Roosevelt (DDG-80), który kilka tygodni temu wszedł na krótki postój do Portu Gdynia.

W najbliższym czasie zespół okrętów wejdzie do estońskiego portu w Tallinie celem odpoczynku i uzupełnienia zapasów. W planach są także spotkania z kadrą dowódczą Estońskich Sił Morskich (Eesti Merevägi) oraz wspólne ćwiczenia z jej jednostkami nawodnymi również w ramach PASSEX-u.

Sojusz Północnoatlantycki utrzymuje w stałej rotacyjnej służbie cztery zespoły okrętów. Dwa z nich to zespoły dużych jednostek nawodnych, głównie niszczycieli i fregat wspieranych często przez jednostkę zaopatrzeniową, czyli Standing NATO Maritime Group 1 i 2. Pod koniec lipca z półrocznej misji do Portu Wojennego Gdynia wróciła fregata rakietowa typu Oliver Hazard Perry ORP Gen. Tadeusz Kościuszko, wchodząca w skład Dywizjonu Okrętów Bojowych 3. Flotylli Okrętów. Dwa kolejne to zespoły okrętów przeciwminowych z wielozadaniowym okrętem dowodzenia, czyli Standing NATO Mine Countermeasures Group 1 i 2. Zwykle grupa pierwsza operuje na północy Europy, natomiast grupa numer dwa na południu kontynentu. Pierwszym z nich, już po raz piąty w historii dowodzi nim oficer polskiej Marynarki Wojennej, tym razem jest to kmdr ppor, Piotr Bartosewicz. W skład PKW Czernicki, który jest częścią  SNMCMG-1 wchodzi sztab złożony z polskich i wybranych zagranicznych oficerów, a także okręt dowodzenia obroną przeciwminową (zarazem okręt flagowy zespołu) proj. 130 ORP „Kadm. Xavery Czernicki” (służył w nim w 2010 i 2013, a także jako dotychczas jedyny polski okręt był częścią w SNMCMG2 w 2017 roku) i trałowce proj. 207P ORP Drużno i ORP Hańcza, dla których to pierwsza misja tego rodzaju. W skład natowskiego zespołu będą wchodzić do grudnia br.

Obecnie częścią grupy okrętowej, obok polskich jednostek, jest także niemiecki niszczyciel min typu Frankenthal FGS Bad Bevensen (M1063), który dołączył do zespołu 13 lipca br., a także członkowie kadry oficerskiej innych państw NATO, należący do sztabu.

Zadania misji Polskiego Kontyngentu Wojskowego Czernicki 2023 obejmują m.in.:

- dowodzenie Stałym Zespołem Sił Obrony Przeciwminowej NATO Grupa 1 (ang. Standing NATO Mine Countermeasures Group 1, SNMCMG-1);
- minimalizacja zagrożeń pochodzących od min morskich i podwodnych pozostałości po działaniach wojennych oraz obrona żeglugi przed ich skutkami;
- obrona przeciwminowa wyznaczonych rejonów/portów/szlaków komunikacyjnych;
- zapewnienie bezpieczeństwa żeglugi w rejonie działania;
- udział w ćwiczeniach międzynarodowych;
- reprezentowanie biało-czerwonej bandery na morzach i w portach zagranicznych.

Głównym zadaniem okrętów Stałego Zespołu Sił Obrony Przeciwminowej NATO, na czele którego stanęli Polacy, jest utrzymanie bezpieczeństwa żeglugi poprzez poszukiwanie, wykrywanie i niszczenie niebezpiecznych obiektów podwodnych. Poza tym istotnym zadaniem zespołu jest demonstrowanie solidarności członków sojuszu oraz realizacja jednego z najważniejszych wspólnych zadań czyli zapewnienia bezpieczeństwa morskich szlaków komunikacyjnych. W ten sposób okręty zespołu tworzą system obrony przeciwminowej na akwenach morskich określany mianem "Tarczy Przeciwminowej" dla Europy. Siły te mogą być także skierowane do wsparcia operacji antyterrorystycznych, akcji ratowania życia oraz reagowania w sytuacjach kryzysowych. Zespoły okrętowe należą do najbardziej efektywnych elementów tzw. sił odpowiedzi (NRF - NATO Response Force). Większość czasu zespoły te spędzają na morzu, między innymi zgrywając współdziałanie wchodzących w ich skład okrętów oraz uczestnicząc w manewrach z marynarkami państw członkowskich i partnerskich NATO.