Elektryfikacja w fabryce i domu

Amerykańska agencja EIA przewiduje, że Chiny planują osiągnąć najwyższy poziom emisji CO2 do 2030 r. i osiągnąć neutralność pod względem emisji dwutlenku węgla do 2060 r. W ramach tego celu Chiny beda zwiększyć do 2030 r. całkowitą zainstalowaną moc elektrowni wiatrowych i słonecznych do 1200 GW. Pod koniec 2022 r. elektrownie wiatrowe i słoneczne miały łączną moc zainstalowaną na poziomie 758 GW. W 2023 r. Chiny  dodały ponad 95 GW do 120 GW energii słonecznej, a od maja 2023 r. dodano już 61 GW. BloombergNEF ustalił, że w 2023 r. Chiny dodały 64 GW zainstalowanej mocy z energii wiatrowej, w tym 56 GW na lądzie i 8 GW na morzu.

To istotna informacja dla przemysłów i krajów UE oraz Stanów Zjednoczonych, które bronią swoich rynków przez podnoszenie ceł i wprowadzenie restrykcji pozataryfowych. To droga prowadząca do podrożenia produkcji i pogorszenia konkurencji na rynku międzynarodowym. A liczba konkurentów UE i Stanów Zjednoczonych szybko rośnie. Obok Chin, na rynek światowy ze swoimi produktami wysokiej jakości weszła już dawno Turcja i Republika Korei, a dołączyły Indie, Wietnam i inne kraje azjatyckie. Włączają się kraje afrykańskie, silne wspierane inwestycjami Chin. 

— W ciągu najbliższych trzech dekad Chiny awansują w rankingach z obecnego 6. miejsca do rywalizującego z OECD regionu Azji i Pacyfiku jako najbardziej zelektryfikowany region na świecie — zauważa Remi Eriksen. Elektryfikacja kraju będzie miała swoje konsekwencje w postaci osiągnięcia szczytowego zapotrzebowania na energię końcową w 2030 r. 

Ale w następnych latach doprowadzi do spadku o 20% do 2050 r. Spowodowane będzie to wpływem upowszechnienia się rozwiązań  zwiększających efektywność energetyczną. I tego trendu nie zmieni rynek konsumpcyjny i rosnący dobrobyt chińskich gospodarstw domowych. Strukturalna zmiana gospodarcza w kierunku bardziej zautomatyzowanej bazy produkcyjnej i większego sektora usług będzie również miała wpływ na charakter i skalę zapotrzebowania na energię. 

Niezależność energetyczna – cel strategiczny

Niezależność energetyczna jest kluczową wytyczną strategii chińskiej polityki energetycznej. W sektorze energetycznym węgiel produkowany w kraju jest zastępowany w coraz większym stopniu przez odnawialne źródła energii produkowane w kraju. Eksperci DNV prognozują, że „Większość ropy i gazu będzie nadal importowana, choć do 2050 r. zużycie ropy spadnie o połowę w stosunku do szczytowego poziomu w 2027 r. Zużycie gazu ziemnego pozostanie wysokie do 2050 r.”

Chiny, które już przodują w inwestycjach w energię odnawialną, do 2050 r. zbudują powiększą pięciokrotnie stan instalacji energii odnawialnej. W efekcie rynek energii Chin zmieni się radykalnie w XXI wieku. Udział energii OZE dostarczanej do przedsiębiorstw i gospodarstw domowych wzrośnie z 30% obecnie  do 55% w 2035 r. i 88% w 2050 r. Z danych pozyskanych ze źródeł rządowych wynika, że liczba instalacji jądrowych podwoi się w wartościach bezwzględnych, ale udział energii jądrowej w produkcji energii pozostaje niewielki i wyniesie około 5% w 2050 r.

EIA w 2023 r. informowała, że w 2022 roku największą dynamiką odnotowała produkcja ze źródeł ekologicznych, w tym hydroenergetyka. Produkcja energii wiatrowej wzrosła  w 2022 r. najszybciej, bo o 24% w porównaniu z 2021 r. Wzrósł także jej udział w całkowitej krajowej produkcji energii elektrycznej, z 8% do 9%. Produkcja energii z paneli słonecznych wzrosła o 22%. Jej udział w całkowitej produkcji energii elektrycznej wzrósł z 4% w 2021 r. do 5% w 2022 r. Produkcja energetyki wodnej wzrosła o 2% pomimo susz, które utrudniały stabilne działanie hydroelektrowni. Jednak całkowita moc energii wodnej wynosząca 1300 terawatogodzin była nadal nieco niższa od szczytu osiągniętego w 2020 r. 

Chiny wykazują dużą aktywność w zapewnianiu stabilizacji na rynku dostaw energii. W tym celu stawiają na  magazynowanie energii. Jednym ze strategicznych działań jest budowa  elektrowni szczytowo-pompowych. Ich celem jest wspomóc w utrzymaniu odporności sieci na wahania dostaw z szybko rozwijanych elektrowni wiatrowych i słonecznych. 

- Przy mocy 50 GW Chiny dysponują 30% światowej mocy operacyjnej. Obecnie w budowie jest dodatkowe 89 GW mocy, a kolejne 276 GW mocy jest na różnych etapach rozwoju – informuje EIA i podkreśla, że „Chiny inwestują również w magazyny na bazie akumulatorów i planują dodać do 2030 r. około 100 GW pojemności magazynowania”.

Ekonomia skali spowoduje, że ta masowa produkcja związana z upowszechnieniem technologii OZE w Chinach będzie miała swój wymiar globalny. Bowiem nie tylko Chiny będą korzystać z rozbudowanego potencjału produkcyjnego i logistyki. Niewątpliwie produkty z Chin związane z energetyką opartą na źródłach odnawialnych, tak jak panele słoneczne, będą podbijały świat, w tym rynek UE. 

DNV prognozuje, że „Do połowy stulecia energia słoneczna i wiatrowa będą zapewniać około 38% energii elektrycznej. W przypadku energii słonecznej ponad jedna trzecia zainstalowanej mocy będzie korzystać z magazynów”. 

Dynamicznie rozwijająca się energetyka wiatrowa zapewni 77% energii produkowanej przez instalacje lądowe. W połowie XXI wieku 20% energii elektrycznej będzie dostarczana przez stacjonarne MEW. Natomiast 3% energii zapewnią pływające MEW. Dynamika wzrostu wykorzystania energii słonecznej i wiatrowej wynika z systematycznej obniżki kosztów produkcji. Przewiduje się, że obie technologie staną się najtańszymi źródłami energii w 2050 r. W chinach. Czy również w Europie?

Postęp technologiczny w produkcji ogniw oraz kompletnych lądowych i morskich elektrowni wiatrowych osiągnięty przez Chiny musi odbić się gospodarczym echem w Unii Europejskiej i na kontynencie amerykańskim. Nie unikniemy importu produktów Chin, które mają dostęp do surowców strategicznych i technologii i umieją wykorzystać je efektywniej kosztowo. 

Na ekonomii skali w produkcji systemów wytwarzania OZE skorzysta transport morski i porty. Masowa import wyrobów dla OZE oraz w najbliższej perspektywie instalacji wodorowych wygeneruje nową masą ładunków ponadgabarytowych i w kontenerach. Połączenia między portami Chin i EU na pewno ożyją. Transformacja energetyczna w Chinach przyczyni się w sposób pośredni do ożywienia transportu morskiego i terminali portów morskich. 

źródła: BloombergNEF, DNV, EIA

Fot. Depositphotos