W naszym opracowaniu Umowa o budowę statku – "permissible delay" omówiliśmy kategorię zdarzeń i okoliczności, które zgodnie z danymi postanowieniami umownymi, umożliwiają stoczni („Builder”/,,Seller”) przesunięcie kontraktowego terminu dostawy statku („Delivery Date”) bez żadnych konsekwencji prawnych i finansowych z tego tytułu. Wyjaśniono też, w ślad za orzeczeniem w sprawie „Zhoushan Iinhaaiwan Shipyard Co. Ltd. v Golden Exquisite Inc” [2015], iż kategoria „permissible delay” składa się w istocie z dwóch podkategorii.
Art. VIII (3) formularza SAJ – definiuje „permissible delay” (dopuszczalne opóźnienia) jako okoliczności mające charakter „siły wyższej” („force majeure”; określone w Art. VIII (1)) oraz „inne opóźnienia” („other delays”), charakter których, zgodnie z warunkami kontraktu, pozwala na przesunięcie terminu dostawy („Delivery Date”) statku.tzw. „dostawach armatorskich”
W naszych publikacjach cz I i II Umowa o budowę statku – opóźnienia w budowie i dostawie statku. Część I rozpoczęliśmy analizę postanowień kontraktowych dotyczących opóźnienia w budowie i dostawie statku. W niniejszym opracowaniu kontynuujemy omówienie wymogów związanych z prawidłowym zgłoszeniem okoliczności/zdarzeń mających charakter „siły wyższej” (a szerzej „permissible delay”), które uprawniają stocznię do przedłużenia okresu dostawy statku („delivery date”).
Niniejsze opracowanie jest kontynuacją Części I Umowa o budowę statku – opóźnienia w budowie i dostawie statku. Podstawowe formularze kontraktowe, charakteryzują się znaczącymi (choć często trudnymi do dostrzeżenia przy pierwszej pobieżnej analizie) różnicami w ujęciu okoliczności i zdarzeń, które skutkują w opóźnieniu terminu budowy i dostawy statku, ale których charakter pozwala stoczni na przesunięcie kontraktowej daty dostawy statku, bez konsekwencji prawnych i finansowych.
Termin budowy i dostawy statku, stanowi jeden z elementów istotnych umowy. Jednocześnie, stocznia podejmując proces budowy, musi się liczyć z faktem powstania w trakcie budowy okoliczności, które opóźnią lub wręcz uniemożliwią kontynuację prac przewidzianych umową.
W odróżnieniu od budowy konwencjonalnych jednostek (masowce, tankowce itp.) budowa jednostek specjalistycznych (na przykład do budowy i wsparcia morskich farm wiatrowych – „offshore constructions” itp.) wymaga również często odmiennego podejścia do procesu budowy i zmian, które strony zamierzają wprowadzić do specyfikacji kontraktowej w trakcie realizacji budowy. Już na etapie przygotowania umowy o budowę statku strony napotykają pierwsze trudności.
W pierwszej części opracowania Umowa o budowę statku – zatwierdzenie planów i projektów (Część I) podjęliśmy próbę przeanalizowania zasad odpowiedzialności stron umowy o budowę statku, w związku z procesem przygotowanym przez stocznię i akceptacji przez armatora planów, projektów i rysunków technicznych (zbiorczo określonych jako „plans and drawing”) w trakcie procesu budowy statku.
Kwestia „kar umownych” w umowach o budowę statku to jedno z kluczowych zagadnień kontraktowych. W niniejszej części kontynuujemy nasze rozważania oparte na angielskim systemie common law [zob. Część 1, Część 2].
System prawa angielskiego (common law) przyjmuje, iż umowa o budowę statku („shipbuilding contract”) jest uznawana, w ujęciu kontraktowym, za umowę sprzedaży (nie zaś na przykład za umowę zlecenia czy umowę o dzieło jak by to miało miejsce w wielu porządkach prawa kontynentalnego). Dlatego też, między innymi, często strony umowy określane są jako „sprzedający” („Seller”) – w tym przypadku stocznia - oraz „kupujący” („Buyer”) – w tym przypadku armator/strona zamawiająca budowę statku].
Tunel pod Martwą Wisłą w Gdańsku zostanie zamknięty w nocy z soboty na niedzielę
Podatki marynarskie: od 1 lipca 2024 roku sprzedaż na platformach internetowych a skutki podatkowe
Przeładunki kontenerów w Chinach w górę
Rosyjski statek wpłynął na wody terytorialne Finlandii
Szwecja. Wszczęto procedurę ochrony wraku odkrytego przez Polaków
Wielki wyciek substancji ropopochodnej na Motławie powstrzymany. Możliwy powrót żeglugi